سلام من عقدم یسال و یماه گاها نامزدم بی دلیل حوصلش سر میره تو یسال شاید چهارپنج بار بعد بهم میگه با من حرف نزن بزار حوصلم اومد سرجاش میحرفیم دوسه روز میکشه. تو اینمدت اصلا با من قهرنمیکنه ها میحرفه سطحی بگو بخندنمیکنه چکارکنم منم راهنمایی کنید لطفا
من همیشه سکوت می کردم و خودخوری اهل دعوا و جواب دادن نبودم خیلی زیادی مظلوم بودم همش می رفتم برای آشتی ولی اون پر رو پر توقع شد انگار حقمه هر چی سرم میاره الان هم قبل از دعوا دیدم گرفته است رفتم بگم حق با توئه من نباید سلام می کردم چون به تو بی احترامی کرد ولی تا دید من پشیمونم بدتر کرد حرفای بدی زد و کلی نوهین کرد منم رفتم تو فاز بی محلی و با بجه ها خوش و خندان حس کردم از اینکه بذارمش کنار مثل خونوادش بیشتر جواب میده انگار کمبود محبت داره خودش می گفت باباش بقیه بچه ها رو بیشتر دوست داشته حس می کنم برای جلب توجه اونا هر کار میکنه هر چند جلو من خیلی قربون صدقش میرن همه کارای خونشون با شوهر من بوده یه دفعه اوایل گفت اگه به تو محبت کنم جلوشون میگن فلانی عوض شد وقتی میریم سفر از اونا دوریم یکی دیگه میشه با محبت و پر از عشف
من ۴۲ سالمه با تفاوت سنی ۱۰ سال الان چند ساله با مامانم یه جا میشینیم با یه ذوقی خونه رو ساختیم نزدیک اومدن مامانش گفت شما نمی تونید با اونا زندگی کنید افکارشو ریخت به هم به قول رویا خانم به جای اونا من باید برم تو کار شستشوی مغزی اونا با قصه و دروغ پرش می کنن مثالای دروغی فلانی اینو گفت و زن فلانی اینحور....
اوایل ازطلاق می ترسوندم منم به حرفاش گوش می دادم یه جور حس امنیت داره که من همه جوره هر بلایی سرم بیاره هستم ولی به خاطر بچه ها دستم بستس بعد از قهر آخری دیگه دعوا بشه نمیرم آشتی خودش میاد با شوخی و اینا آشتی کنه دارم به خودم اهمیت میدم میرم باشگاه محکم اعتراض می کنم فکر کنم خوب بوده نه؟
من خیلی ساده و زود باور بودم الان خندم میگره از خودم تو این یک سال گذشته فهمیدم حرفای خواهر شوهرم همش پوز دادن بوده برای اینکه حرص منو دربیاره به خاطر حسود بودنش الان فقط از حرفا وکاراش فقط تو دلم بهش می خندم خیلی اعتماد به نفسم رفته بالا بعضی وقتا هم با خنده جوابشو میدم😀قبلن گوش میدادم بعد گریه درددل با شوهر و دعوا من خواننده خاموش بودم امیدوارم منم زندگیمو دو دستی بچسبم و درست کنم با کمک شما دوستان
سلام گلبوته جون خوبی خیلی وقت بود تایپک نیومده بودم فکر کردم شما هم نمی یای الان اتفاقی دیدم شما هم هستین چقدر خوشحال شدم
عزیزم ممنون از راهنماییت آره میخام ادامه بدم نه بخاطر خودم بخاطر پدرو مادرم ولی خب درنهایت تصمیمم برای ادامه دادنه ولی شغلم رو ول نمیکنم چون امیدی بهش ندارم دلگرم نیستم نمیتونم شغلمو ول کنم.حالا دیشب بعداز 40روز براش پیام فرستادم عکس یه متن که زنت برات میمونه نه خانوادت واینکه زنها احتیاج به محبت دارن ولی هیچی جوابمو نداد هیچی انگار نه انگار میشه به من بگی بعد از 40روز الان بهترین کار چیه بهش پیام بده بیاد پیام ندم بزارم خودش میاد میدونم پیامم بدم میخاد بگه نه تو منو پر کردی من دیگه نمیخامتو از این حرفا تو دلم آشوبه میشه الان بگی بهترین کار چیه؟برای نفقه بنظرت بهش پیام بدم این 300تومن به کجای من میرسه پول کرایه خونه بدم لباس زمستونی بخرم کفش بخرم بنظرت بگم چرا اینقد دادی درصورتیکه میدونم الان برا خواعرش صدبرابر پول داده برا لباس و اینا الان چه کنم؟
اگر میخوای بمونی پس چرا باز اشتباهاتت رو تکرار میکنی
چرا دوباره علیه خانوادش متن و عکس فرستادی ؟
چرا هنوز داری حرص اینو میخوری به شما سیصد داده و به خوارش چند میلیون ؟
اصلا باید ندید بگیری
راجبه خانوادش جز در حد حال و احوالشون رو بمرسی بیشتر سوال نکن
به نظرم زنگ بزن
بدون دعوا بدون بحث باهاش عادی حرف بزن
از دلتنگیت بگو
بگو میخوای ببینیش
اگر دیدی بحث طلاق رو پیش میکشه عصبانی نشو
توهین نکن
سکوت کن
حرفاش تموم شه
بگو بیا رو در باهم حرف بزنیم، دلم میخواد ببینمت
کاش اونجا خونه کرایه نمیکردین ، این اشتباه بزرگی بود
اگر همسرت نمیتونه بیاد شما برو دیدنش
تا الان هر رفتاری کردی نتیجه دلخواه نگرفتی
پس خودتو تغییر بده
من تو این تاپیک بارها گفتم
گفتم من خودمو تغییر دادم
از نوع لباس پوشیدن بگیر تا لحن حرف زدن
فهمیدم قلدری و داد و بیداد جواب نمیده
پس با سکوت و محبت سعی کردم به خواسته هام برسم
