عصرا خیلی بده

خب ماهایی که زندگیمون همینه چیکار کنیم.؟ وقتی ۶۰ سالمون بشه تک و تنهاییم شوهرم میگه اصلا حس بچه خواستن و درک نمی کنم 

کساییی گه بچه دارید مطالعه کنیدبرا تربیت بچه ها اونا که ندارید مطالعه کنید قبل از بارداری چه ازمایشایی باید بدید چی بخورید دوران جنینی بچه تون، از لحاظ روحی حالتون چه طور باید باشه.

مطالعه برای رفتار با همسر رو بخونید کتابای انگیزشی مطالعه کنید برای پیشرفت باهرچی که تودست و بالتون هست اگه ماشین دارید از شوهرتون بخواید موقع بیکاری رانندگی یادتون بده به فامیل سر بزنیدو صله رحم کنید با بچتون بازی کنید که حوصلش سر نره و بازیهای اموزشی باهش انجام بدید فیلم ببینید

خانه داری و مادربودن کلی کاره اگه به نحو احسن انجام بشه

خب جفتش پول میخواد. تو این وضعیت بیکار شده یعنی پارسال خودش اومد بیرون که برم دنبال کار ازاد الان یک ساله دهنمون صاف شده از بی پولی بخدا بعضی وقتا انقدر فک میکنم تموم فکم تا روپز درد میکنه الانم میگم برو یجایی سرکار بهش بر منیخوره حتما میگه خودم یکاری شروع کنم اونم تو این اوضاع که همه ورشکست شدن حالا انقدر منت داشش و کشید که باهم مکانیکی بزنن خدا کنه حداقل جور بشه دیگه توان این وضعیت و ندارم 

میگه اوضامون خوب نیست والا اون موقع که سرکار بودم همین بود خودم تنبلی تخمدان دارم میترسم دیر بشه دیشب میگم شاید چند سال دیگه اصلا بچه دار نشیم میگم به درک چیه مگه. به نظرم بچه خواستن که اصلا دلیل نمیخواد شوهعرم میگه همه بچه میارن برای سرگرمی 

دعا کن برام‌ . یر‌وزایی یه فکرایی له سرم منیزنه خودم از خودپم میترسم. نمیدونم چرا ایبنجوری شدم که تمام سختی هایی که کشسیدم فکرش ولم نمیکنه همش عذابم میده چند روز پیش اتفاقی تاپیک های یک سال پیشمو خوندم از اون همه سختی که کشیدم قلبم بدرد اومد میخواستم واقعا برم جایی که کسی منو نشناسع