لذت از زندگی

سلام

دوست دارم مشغله های ذهنیمو براتون بنویسم و از مشاوره هاتون کمک بگیرم.

من پنج سال ازدواج کردم زندگی بدی ندارم شوهرمم خیلی عالی نیست ولی بدم نیست زندگیم تقریبا ارومه ولی نمیدونم چرا اصلا از زندگیم لذت نمیبرم از وجود همسرم لذت نمیبرم نمیدونم مشکل کجاست چیزی که تو ذهن خودمه اینه که از زن خونه دار بودنو خونه نشین بودم خسته شدم دلم استقلال میخواد احساس میکنم یکم اسیر شدم راحت نیستم نمیتونم هرکاری دلم میخواد بکنم و مانع همه اینارو شوهرم میدونم شاید خیلی چیزای کوچیک هست که میتونه منو شاد کنه ولی وقتی یاد شوهرم میافتم میگم ولش کن نمیکنم چون حوصله حرف زدن باهاشو ندارم مثلا اینکه دو سه روز خانوادم بیان پیشم ولی انقدر رفتارای عجیب غریب نشون میده که حوصله ندارم بهشون بگم بیان یا رانندگی خیلی به من خس خوبی میده ولی شوهرم ببخشیدا انگار جونش بسته به ماشینش نمیده تنهایی بشینم چمیدونم کلا حس میکنم مانع شادی منه البته من خودمم یکم حساس و بی حوصله هستم کلا خیلی نمیدونم مشکل از کجاست شاید یکی دیگه اگه جای من بود بدون توجه کار خودشو میکرد مهمم نبود براش طرف مقابلش چجوریه....خودش بهم محبت میکنه یا تفریح میبره ولی نمیدونم چرا اصلا باهاش میرم بهم خوش نمیگذره فقط شاید خرید باهاش میرم خوب باشه که اونم بخاطر خرید چیزای نو هستش....من سه سال اول زندگی کار میکردم ولی چون محل کارم خیلی دور بود و‌توی خونم شوهرم کمک نمیکرد دیگه توان رفتن نداشتم و ول کردم الان همش فکر میکنم حتی کارمم بخاطرش از دست دادم اونم هیچ حمایتی از من نکرد کلا یه چیز که خیلی خیلی باعث میشه من از امروزم لذت نبرم فکر به گذشتست ولی نمیتونم فراموش کنم تمام دوران نامزدی و عقد من بخاطر بدخلقیو گاهی اوقات بدجنسیه همین اقا به من کوفت شد و کم کم شدم این ادم بی انگیزه و همیشه ناراحت...