من دوست زیاد دارم باهاشونم بیرون و تفریح و رستوران میرم ولی اصلا ب حریم خونه و خانواده نمیکشمشون و 24 ساعت بااهاشون در تماس نیستم
❤الو سلام ببخشید منزل خداست؟ منم همون مزاحمی که اتفاقا آشناست*هزاربار دلم گرفته این شماره رو*ولی چرا هنوز پشت خط در انتظار یک صداست*شماکه گفتی واجبه جواب سلام هرکسی*چی شد به مارسیدبازحساب بنده هاجداست*اجازه میدی که برات یه کم دردودل کنم*آخه شنیدم که فقط اسم تو مرهم وشفاست*حتی اگه چیزی نگی کلی دلم سبک میشه*چون میدونه که میشنوی وقتی تو این حال و هواست*الو دوباره قطع و وصل سیم ها شروع شده*خرابی از دل منه یا شاید از این سیم هاست*الو منو ببخش اگه بازم مزاحمت شدم*دوباره زنگ میزنم تا خدا خداست
ادم تو این زمونه به چشمای خودش هم نباید اطمینان کنه .انشان شیر خام خورده است ممکنع همین دوست صمیمی شما بدترین روزی بدترین دشمن شما بشه و رازهای شما را برملا کنه .همیشه حدو حدودی بگذارید و فاصله رو رعایت کنید
اینکه طرف ب خودش اجازه نده راجب سطح زندگی یا پدرومادر وسایر اعضای خونواده من نظر بده یا چه بسا توهین کنه!نظر نده منظورم این نیست که کلا راجب خانواده صحبت نشه اما متاسفانه بعضی ها که ادعای روشن فکری دارن وقتی صمیمی بشیم میگن مامانت فلانه خونتون اینطوریه و از این حرفا...من متنفرم از این کار
حدو مرزو صمیمیت به گذشت زمان و قدمت دوستی برمی گرده ... دوستای خوب مثل خواهر برادر واقعی هستن...حتی شاید بعضی خوبیاشون بیشتر و تاثیرگذارتر از بستگان ادم باشه
آنکه در طرز غزل نکته به حافظ آموخت /یار شیرین سخن نادره گفتار من است