حَتّى اِذا جآءَ اَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ لَعَلّى اَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَکْتُ کَلاّ اِنَّها کَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها» (1)؛ ([آنها همچنان به راه غلط خود ادامه مى دهند] تا زمانى که مرگ یکى از آنان فرارسد، مى گوید: پروردگار ا! مرا بازگردانید؛ شاید در آنچه ترک کردم [و کوتاهى نمودم] عمل صالحى انجام دهم، [ولى به او مى گویند] چنین نیست! این سخنى است که او به زبان مى گوید [و اگر باز گردد، کارش همچون گذشته است]).
این آیه صریحاً بازگشت به این زندگى را براى جبران گذشته، نفى مى نماید.