راستش نمی خواستم این تاپیکو بزنم چون حس می کردم خودم خرد میشم ولی وقتی دیدم تو بقیه تاپیک ها با حسرت میشینید از بابای پولدار بقیه صحبت می کنید واقعا دلم خواست یه سری واقعیت ها رو اینجا بگم که دخترای قشنگم فکر نکنن تو زندگی چون موقعیت مالی خیلی عالی ندارن خوشبخت نیستن...
من خودمو مثال میزنم که راه دور نریم عزیزان...
پدر من واقعا موقعیت مالی عالی داشت...
عالی عادی نه ها.. در حد این که ما سه مدل ماشین تو پارکینگ داشتیم که واقعا ماشینای خوبی هم بودن یا اینکه پدرم چندین ملک و املاک تو کلان شهرهای مختلف داشت..
ولی من و مادرم هیچی از اون پول نفهمیدیم چون پدرم به شدت نسبت ما خساست داشت..
مثلا سالی بیشتر از دو مانتو اصلا نمی پوشیدیم.. کاری که می دونم همه مردم عادی مثل ما انجام میدن.. یا سالی شاید نهایتا ۵ بار بیرون غذا می خوردیم... نه این که شرایطش پیش نیاد.. هم داشتیم هم شرایط مهیا بود... بابام اهل خرج نبود... واسه ماها دوست نداشت زیاد پول خرج کنه..
تازه با اون همه پول و مال و منال حقوق کارمندی مامانمم چند سال کشید بالا... ارث و میراثشو با وعده دروغ از چنگش دراورد... تازه ای کاش بحث فقط مالی و خساست بود... به شدت هم بداخلاق بود هم مادرمو میزد هم منو...
یادم میاد مامانم یه مدت به خاطر بالا کشیدن ارثش قهر کرد و رفت.. اون سالا من کنکور داشتم و تو برهه خیلی سختی از زندگیم بودم.. یادمه با کتک مجبورم می کرد از سر درس و کتاب بلند بشم که براش نهار درست کنم چون نمیخواست خرج کنه و از بیرون غذا بگیره
