جدا میگما که بخواب. واقعا یه وقتایی خواب جوابه
مخصوصا کوچولو داری که اونم انرژیتو میگیره.
یه مدت با نوجوانت رفتارت رو اصلاح کن. سعی کن قبل هر جمله ای که بهش میگی تو ذهنت یه بار فکر کنی که من قراره این حرفو به یه آدم فوق العاده حساس بگم که هم تو زمان بلوغه و هم خیلی زودرنج شده و بعد حرف رو بگو. بزار خلوت خودش رو داشته باشه. حمایتش کن. هرکار ی رو شروع میکنه بهش انگیزه بده و خوشحال باش. اگه درس میخونه اگه کار خاصی انجام میده حتا اگه افتضاحه بازم تعریف کن که مطمئنم اینطور نیست و خیلی هم خوبه. گیر ندین بهشون. هر چیزی رو یه بار بهشون بگین. مثلا اگه لباس گرم نمیپوشه یه بار بگو و دیگه تمام اصرار نکن خودش تا تجربه نکنه به سر حرف شما نمیرسه. کلا فک کن بچه خواهرته نه بچه خودت😂 و یه خواهر داری که اگه با بچه اش بد رفتار کنی ناراحت میشه فک کن یه مهمونه.
خودم 22 سالمه و شاید به تازگی از اون حالت خارج شدم و دقیقا میدونم داستان چیه در مورد سن بلوغ.
و اینکه محبت بین دو تا فرزندت رو هم بالانس کن چه بسا حتا فرزند بزرگتر به محبت بیشتری احتیاج داره کوچیکه که چیزی متوجه نمیشه. پس حواست بهش باشه و بهش بگو که فرزند ارشد خونه است و جایگاه مهمی داره برات تا حساس نشه که توجه سمت کوچولوتونه