خونه پدری حس بد

خواهر و برادرم ازدواج کردن و من تو خونم، هم دانشجوعم هم کار میکنم.هم مامانم انتظار داره هرروز خونه رو برق بندازم،ینی نمیشه من ظرفای ناهارو بزارم برم یه استراحتی کنم بعد بشورم.باید همون لحظه بشورم.اصلا اخلاق خوبی باهام نداره خیلی بهم میپره البته بگم که بیماری اعصاب هم داره واسه همین به دل نمیگیرم ولی خب بهم فشارمیاد،جوری همیشه بهم پرخاشگری میکنه که خواهروبرادرم بهش تذکر میدن،اون روز داداشم سرش دادزد گفت میخوای اینم فراری بدی؟ بابام همش با خودش درگیره و دادوقال میکنه.خواهرو برادرم خوبن هوامو دارن ولی خب هرکسی درگیر زندگی خودشه.منم روم نمیشه مزاحمشون بشم مثلا اگه اصرار کنن بیا خونمون شام میخرم و میبرم که خونوادشون به زحمت نیوفته واسه همین نمیرم سمتشون تا حال و هوام عوض شه. دوست واینا دارم ولی حس حمایت خانواده یه چیزدیگست.دوساله که با عشقم دوستم ولی اونم اخلاقاش عوض شده،قبلا آزاد بودم جدیدا میگه هرجا میخوای بری خودم میبرمت،خودشم که درگیره دوست ندارم مزاحمش بشم. یامن ارایشو دوست دارم بهم روحیه میده میگه نکن پاک کن، قبلا میرفتیم بیرون خوشمیگذشت الان همش به این میگذره که روسریتو بکش جلو،موهاتو جمع کن. حس میکنم خؤاه ناخواه طبق میل خودم زندگی نمیکنم،فقط ازصبح که بیدارمیشم باید حواسم باشه جیغ مامان و بابام درنیاد،دیسک کمر و سیاتیکم دارم تو۲۱سالگی. فقط یه درد ودل بود مرسی که گوش کردین