خانوما من۲۷سالمه ی دختر بااستعداد خوش چهره با فرصت های زیاد برای پیشرفت وشرایط بسیارخوب زندگی بودم اما ناآگاه بودم همه شو از دست دادم الانم درصد جبران اشتباهاتم هستم اما دلم دیگه ذوقی براش نمونده شماها چطوری خودتون رو بخشیدن
متاسفانه منم در اوج همه چیز با تصمیم اشتباهم و پافشاری روش آیندمو نابود کردم
هر روز گریه میکنم هر شب کارم گریه هس ک چرا اینکارو با خودم کردم
منکه هنوز نتونستم تودمو ببخشم
گذشته دیگه گذشت...بیخیال بفکر آینده باش
با تغیر با پیشرفت
منم هی میخوام شروع کنم حوصله ندارم
مطمینی همش را خودت مقصر بودی و فضایی که توش رشد کردی ایرادی نداشته؟
میشه بدونم چه شرایطی داشتید که استفاده نکردید؟
دنیا ارزش هیچی نداره قطعا به چیزای خوب زندگیم فکر میکنم تا کمتر اذیت بشم منم ۲۷هستم
تو تازه ۲۷سالته دختر تازه اول راهی انقد نامید نباش مطمئنم روزی میاد به حال الانت میخندی
کاش منم الان ۲۷ ساله بودم
میتونستم زندگیمو عوض کنم
واقعا دیر نشده
من وقتی همسن تو بودم داشتمدست و پا میزدم و تلاش میکردم و یکی دو سال بعدش خیلی شرایطم خوب شد و رسیدم به نقطه اوج زندگیم ولی خب متاسفانع با ی تصمیم اشتباه تو بازه ۳۰ تا ۳۵ سالگی و اصرار روش دوباره خودمو نابود کردم ولی بازم ناامید نیستم هنوزم میخام تلاشم کنم فعلا بخاطر شرایطی دست و بالم بسته هست
تو الان فرصتت بسیاره عزیزم پاشو بساز تلاش کن
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
