من۳۲ سالم سینگلم
(قبلا جدا شدم۴ساله) بچه ندارم
شاغلم تو کارمم خیلی موفقم
صب تا عصر
گاهی تا شب درگیر شغلمم
زندکیم مسخرست؟ سنی عمر من باید صرف کار شه؟
گاهی سفر و رستوران و .. میرم
اما خوب که چی؟حس میکنم دارم وقت تلف میکنم کار کم کنم به فکر مهاجرت باشم یا ازدواج
نصیحتم کنید
خیلی هم خوبه خداروشکر
بیشتر برای خودت وقت بزار مسافرت تفریح و غیره یا کلاس های اموزشی
برو مسافرت
اکیپ پیدا کن برو کوه
قشنگ به خودت برس
من سنم از شما کمتر در جایگاهی نیستم بزرگتر از خودم نصیحت کنم مخصوصاً کسی که تجربه داره در ازدواج
میدونی ازدواج چقدر نیاز به خودسازی داری چقدر باید تروما هایی که باخودت داری رفع کنی تا برای رفع کمبود صرفا برای رفع نیاز ازدواج نکنی باید دنبال همراه و هم مسیری باشی که بتونی از لحاظ روحی هم در آرامش باشی
مهاجرت هم واقعا شخصی به خودت و شخصیت خودت مربوطه من خودم دوست ندارم چون زندگی ام در ایران حمله رفاه نسبی دارم بخوام برم جایی در سن ۲۶ سالگی از صفر بسازم سخته اگه میخواستم برم باید از سن کمتر میرفتم
بنظرم موفقی تا حدودی ولی تا ازدواج یا مهاجرت نکنی راضی نمیشی
میگم من پرستارم مهاجرت کاری و اپلای شغلی اسون بود برام چون دانشگاه خوبی خونده بودم اما من آدم رفتن نبودم موندم و ازدواج کردم بسته به اهداف خودت داره بسته به آنچه که از دنیا میخوایی فقط یادت باشه فرصت محدود و زندگی فقط یکبار طوری باش که باب میل خودت و منطق تو
مهاجرت هم افسردگی میاره بخاطر تنهایی
من پاس هم گرفتم ولی تنهایی اذیتم میکرد زود برگشتم
