خانوما من ۲۷سالمه زندگی خیلی خوبی داشتم فرصت های خیلی عالی ولی همشو بخاطر ناآگاهی و ندونستن نابود کردم الانم تلاش میکنم که جبران کنم منتها دلم همون دل سابق نیست پر از غمه امید شوقمو از دست دادم نمیتونم خودمو ببخشم زندگی برام بی معنی شده شما تو همچین شرایطی بودین چطوری خوب شدین؟ پیش تراپیست هم رفتم ذره ی تغییر نکردم زندگی معنی نداره برام خودکشی هم تا مرزش رفتم اما پشیمون شدم فقط بخاطر خانوادم
چون نعمت های زندگیت رونمی بینب،ناامیدی بدترین گناه هس من ۳۲ سالمه زیرصفرم تازه میخام شروع کنم
مطمئنم حسرت گذشته نمیذاره
سنی نداری
طرف تا ۶۰ سالگی غرق اشتباه بوده توبه کرده جبران کرده
شیذینی اینجا هس که دوباره زندگیتوبسازی قرارنیس زندگی طبق خوشی های شماباشه پس کی ادم رشد کنه باسختی هاهست که رشد می کنی حسرت کمتربخوریه یاعلی بگوبلندشو این افکارشیطان هس که نمیزاره به جای غصه خوردن کاری کن حداقل پنج سال دیگه به سن من رسیدی ازخودت راصی باشی،مهم این نیس گذشته چی هس به این فکرکن که تاسال ذیگه چع کردی واسه زندگیت
درسته حرفاتون تلاشمو میکنم که جبران کنم خیلی کارا هم تا حالا کردم که جبران کنم که بسازم روحیمو ولی میگم که دلم پر از غمه شادی سابق رو نداره این مسئله ی منه که زندگی معنیشو از دست داده برام و شور شوقی واس زندگی ندارم
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستجدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
23 ثانیه پیش
23 ثانیه پیش
26 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
