«تنهاییِ همراه با یک رابطه، از تنهاییِ بدون رابطه سختتره.»
یک مجردی که تنهاست، حداقل تکلیفش با خودش روشنه؛
کسی رو نداره که به او تکیه کنه و خب کسی هم نیست که ناامیدش کنه.
اما یک متأهلِ تنها از نظر احساسی در بدترین نقطه قرار میگیره:
داشتن ظاهری از رابطه، ولی محروم بودن از عشق، توجه و درک.
یعنی چیزی که باید مایهٔ آرامش و همدلی باشه، تبدیل میشه به منبع.
شاید دلیل خیلی از ماهایی ک هنوز ازدواج نکردیم یا ب فکر این هستیم ک تنها باشیم همین باشه
