میدونین بین دو راهی گیر کردم موقع کنکور افسردگي شدید گرفتم و هرکاری کردم نتونستم کنکور بدم حتی یه سال پشت موندم ولی حتی نتونستم در کتابو بازکنم
بعدش رفتم دانشگاه روانشناسي چون احساس کردم به حالم کمک میکنه ولی محیط خانوداگی به شدت بدی دارم من مجبورم برای همه چی مثل یه لباس خانوادمو التماس کنم روانشناسی رشته ای که طول تحصیلات طولانی داره و دیر بازدس من نمیتونم ریسک کنم من تنها چیزی که توش خوبم درس خوندنه حیفه اگه از این استفاده نکنم این قضیع اعصابو خورد میکنه
دلم میخواد کنکور بدم یچی قبول شم چند سال دیگه بتونم باهاش کار کنم و از این محیط برم میدونم خوابگاه سخته خصوصا برای من ولی حداقل غریبع اذیتت میکنه نه همخون ولی از یع طرفی شرایط روحیم و بیخوابی مزمن میدونین احساس میکنم منطقی نیست قلبم میگخ کنکور بده مغزم میگه نه
میگن حرف عقل باید گوش داد من باید چیکار کنم بنظرتون
