در کوچههای خاموش مدینه، هنوز صدای نالههای مادری شنیده میشود که حقش را غصب کردند و حرمتش را شکستند. فاطمهای که نه تنها دختر پیامبر بود، بلکه تجلی تمام فضیلتها و آیینه تمامنمای عصمت و طهارت بود.
ای بانوی دو عالم، ای مادر امامت، ای کوثر قرآن!
تو رفتی و دل علی را با خود بردی، خانهات خاموش شد، اما نور وجودت تا ابد در دل عاشقان میتابد.
تو رفتی، اما فریاد مظلومیتت هنوز در گوش تاریخ طنینانداز است.
تو رفتی، اما راهت، راه ولایت و حقطلبی، تا همیشه روشن است.
در سوگ تو، آسمان گریست و زمین سیاهپوش شد.
ای بانوی بهشت، ای مادر حسن و حسین، ای همسر امیر دلها…
شهادت مظلومانهات، سندی شد بر حقانیت راه علی، و چراغی برای راه یافتگان.