نمیدونم، گفتم که آدم مومنی نیستم نه نماز میخونم نه روزه میگیرم و نه وقتی که حالم خوب باشه یاد خدا می افتم، فقط مواقع گرفتاری یاد خدا می افتم، سر همین چون تو خوشی ها یاد خدا نیستم تو ناخوشی ها هم ازش انتظاری ندارم، اما با همه اینا خدا هست، نمیتونه اصلا خدایی نباشه، به امام ها هم خیلی ارادت دارم خصوصا امام رضا، البته چندیدن ساله چشم انتظارم حاجتم رو بده اما هنوز که اجابت نشده اما در کل امام رضا رو دوست دارم.
به خاطر دخترم
امید در هر دوران از زندگی آدم فرق می کنه
هر کی میگه امید ندارم دروغ میگه
فقط مرده امید نداره
فقط به فقط باید برم حرم تمام رضا اونجا تمام غر هامو بهش میزنم و خالی میشم و برمیگردم
وجود دخترم منو خیلی قوی تر از قبل کرده
به مو بارها رسید ولی خدا خیلی بزرگ نذاشت پاره بشه فقط یکیش میگم بقیه اش ببخشید نمیتونم بگم یکیش اینکه همسرم سرطان گرفت روزهای سختی داشتیم ولی باور کن باور کن دست های خدارا رو شونه هام حس میکردم حس میکردم هرجا میرم پا به پا داره میاد همین که می اومدم خسته بشم بخورم زمین خودش نشونم میداد
فقط ب امید بچم وشوهرم ..خانواده ک ندارم احمق ب تمام معناان
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
1 دقیقه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
