به امید بچم دیگه هیچ امیدی ندارم اگه بچم نبود من یه زن الکلی. دائم الخمر بودم الان
همه زندگیم پسرمه
خدارو هم خیلی دوست دارم
دلم گرمه که برای پسرم همه چی رو خوب رقم میزنه
عصبانی میشم
غر میزنم
جیغ و داد میکنم
ولی وقتی اوضاع خیلی غیرقابل کنترل و حل باشه(مثه مرگ یه عزیز،کم آوردن مالی و جسمی،بیماری مهم)یهو ساکت میشم و تحمل میکنم
در کل دوست ندارم خارج از خونمون کسی بدونه چقدر از درون ضعیف و خسته و حتی تنهام
اینقدر نامیدی همین الان زده به سرم که خوابم نبرد از تخت اومدم هال نشستم تاپیک میخونم که فراموش کنم
هیچی هیچی
فقط میخوام بگذره تموم شه
خیلی وقته به این نقطه رسیدم اما ادامه میدم زندگی میکنم
میشه تاپیک آخرم نظر بدین
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
57 ثانیه پیش
57 ثانیه پیش
58 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
