طولانیه حوصله کنید بخونید ممنون میشم❤️
اول بگم بچه نداریم. من ۳۲ سالمه. همسرم ۳۶
ویژگی های خوب شوهرم:
موقعیت اجتماعی و شغل عالی (جراحه)
خوشتیپ و خوش پوشه
بهم علاقه داره
درآمد مالی خوبه (البته اخیراً درسش تموم شده و مستأجریم. ولی من با حقوق خودم و کمی هم کمک اون یه ماشین دارم)
بسیار بسیار توی خرج کردن لارجه و شدید دست و دلبازه.
به من سخت نمیگیره برای هزینه کردن یا کلاس رفتن یا جایی رفتن. کلا راحتم میذاره.
با خانوادش چالشی ندارم و همشون دوسم دارن.
ویژگی های بد شوهرم:
تقریباً احساسی نیس و معمولاً سخت و به فواصل، ابراز علاقه میکنه.
به شدت من به جزییات اهمیت نمیده.
گاهی مسئولیت پذیر نیس و خدا نکنه یه چیزی توی خونه خراب شه، تا سالها سمتش نمیره.
رانندگی بلد نیس و فقط من میرونم.
گاهی واقعاً خودخواه میشه و مغرور.
به اندازه من اجتماعی نیس و خیلی راحت با مهمون و... گرم نمیگیره یعنی سختشه و بعضی جاها خجالتیه کمی.
گاهی با چت یه شیطنتای ریزی با همکاراش داشته که اذیت شدم و دعوا و قهر...
بابت همین موضوع آخر و بی مهری و بی توجهیاش بعضی وقتا به جدایی فکر کردم(چون شدیداً عاطفی ام و مهرطلب) بعد با خودم گفتم این آدم ۱۲ ساله توی زندگی منه(از ابتدای آشنایی تا الان) دیگه الان حوصله یه شروع جدید رو ندارم و خوبیاشم کم نیس و..... بیخیال و شاد بگذرونم برا خودم..
گاهی هم میگم حق من اینه عشق و تعهد عمیق رو اونجوری که خودم دلم میخاد تجربه و زندگی کنم.. و این آدمو رها کنم برم پی خودم.
ممنون میشم باتوجه به توضیحات نظر بدید🙏
