آمد به سرم از آنچه می ترسیدم
حالم خوبه
بکر میکردم نزدیک چهل سالگی پیر بشم
اما از ۳۰ بیشتر نشون نمیدم
فکر میکردم بچگی سختی داشتم اما الان حیرت میکشم همون روزهای سخت بود
بچه ندارم یه جای خالی توی زندگیمه
به عنوان دهه شصتی با یه دهه شصتی ازدواج کردم و از اینکه اینکارو کردم پشیمون نیستم
اختلاف داریم اما انگار خاکمون رو از یک جا برداشتن
به نظرم وظیفه های زیادی در قبال جامعه دارم
و هر روز فرهنگ ام رو اپدیت میکنم
اولش نه ولی خب دیگه بعدها دهنمونو که سرویس کرد شد
راستش نه
ولی دوباره سعی کردم از نو شروع کنم
دلم رفت توی دوران بچگی
چرا اخه آنقدر اصرار داشتم بزرگ بشم
و مستقل بشم!
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
