فیلی و فیلم

درسته دوره ی نوجوونی مرتب این فیلم رو می دیدم و جزو فیلمهای مورد علاقه م بود و آهنگاش برام بسیار لذت بخش بود در حدی که یکیش رو ترجمه-اقتباس کرده بودم و دلم می خواست بخونمش همیشه، اما دوباره دیدنش چند شب پیش هم باز همون قدر لذت بهم داد و کلی خوشی های جدید، چون کنار یه دوست می دیدمش، و کلا از قشنگ ترین تجربه ی دنیا اینه که یه فیلمی رو که دوسش داری کنار یه دوست ببینی و اونم دوسش داشته باشه و دوتایی با هم ازش لذت ببرید و کامنت بدین. 

یه اقتباس دیگه هم از رمانش هست که استنلی کوبریک ساخته و کلا انگار شخصیت پردازیش متفاوته و طنزش بیشتر. منم هنوز اونو ندیدم 

My Blueberry Nights (2007)

قصه از اینجا شروع شد که من یه آبمیوه ی خیلی جذاب گرفتم (که انصافا هم خوشمزه بود) و دوستم دید که روی پاکتش نوشته my blueberry nights و بهم گفت که این اسم یه فیلمه که چند ساله تو لیست فیلماییه که می خواد ببینتش و هنوز ندیده و بعد دیدم که انگار طراحی پاکت آبمیوه خیلی شبیه پوستر فیلمه و هی دوستم گفت وای از این ایرانیا با این تبلیغات تقلیدیشون ولی من فکر می کردم که خلاقانه س و خب اسم فیلم رو هم که نوشتن و دیگه اونقدرا هم پایمال کردن کپی رایت نیس و چیه خب مگه، فقط یه آبمیوه س، و بعد تصمیم گرفتیم فیلم رو ببینیم، و چون جود لاو هم توش بازی می کرد خیلی خیلی مصمم بودیم که فیلم رو ببینیم.

و بعد فیلم رو دیدیم و از اولش اصلا خوشمون نیومد. چون خیلی غیرواقعی طور بود و فیلمبرداریش به طرز اغراق آمیزی بد بود و بازی ها و دیالوگ ها شبیه تئاتر و نمایشنامه بود تا فیلم. و کلا انگار کارگردان اصرار داشت نشون بده ببینید من چقدر هنری و خاص و جذابم، در صورتی که ری....ده بود و آب هم قطع بود. و نیمه ی اول فیلم که خیلی خیلی حوصله سر بر و مزخرف بود. و قصه ی عاشقانه ش هم خیلی بیخودی و یخ و عق زدنی بود. و ما فقط به خاطر جود لاو و چهره ی فوق جذابش و لهجه ی بریتیش دلبرش می دیدیم. و من می گفتم نه قبول نیس، جذابی هم دیگه حدی داره، من دیگه اینجوری نمی تونم. و هی منتظر بودیم ناتالی پورتمن بیادش. و این بین یه سری داستانای بد و بازی های بدتر رو تحمل کردیم. و ناتالی پورتمن اومد و بازم بد بود. ولی خب باز قابل تحمل تر از قبلیا بود و داستانش کمی جذاب تر. و یه دیالوگش خیلی به دل من نشست و هی تکرارش می کنم تو چند روز بعدش. و کلا فقط جود لاوش خوب بود. همین.

ولی خب شما اگه رمانتیک خنک دوست دارید، ببینید. بلکی هم خوشتون اومد.

اینجا تا حالا فیلم ایرانی معرفی نشده چون همه خودشون آشنایی دارن ولی من تو این چند روز ایتالیا ایتالیا رو دیدم و بدجوری به دلم نشست و همش حسرت خوردم که چرا وقتی اکران بود به خاطر شک داشتن به بازی حامد کمیلی نرفتم سینما ببینمش. عالی بود این فیلم همه چیش. از این فیلما که دیدنش حس خوب بهت می ده. من فکر می کنم تو این قضیه ی حس خوب، طراحی صحنه و لباس و نور و رنگ هم خیلی تاثیر گذاره. فیلم معلوم بود سعی کرده تقلید کنه از فیلمای خارجی اما خب تقلید قشنگ و دلنشینی بود پس چه اشکالی داره؟ و من خیلی دوست دارم بقیه هم یاد بگیرن و باز از این فیلما بسازن. هم محتوای خوب، هم تصاویر شاد، هم ارجاعات خوب. من خودم اگه یه روز می تونستم یه فیلم بسازم، یه همچین سبک فیلمی می ساختم. خیلی لذت بردم، خیلی.

احیانا closer نبود که جولیا رابرتز هم توشه؟ ما هم خواستیم بعد این فیلم ببینیمش که بشوره ببره اما مطمئن نبودیم. اگه همونه بهتر که ندیدیم.

Get Out (2017)

مدتها بود تعریفش رو می شنیدم و می خواستم ببینمش اما چون تو توضیحاتش نوشته بود ترسناک جرئتش رو نداشتم.

من به شدت ترسوام؛ حتی رو فیلم خانوادگی خودمون هم موزیک ترسناک بذارن نفسم بند میاد و تپش قلب می گیرم. پس برای من آره یه جاهاییش ترسناک بود. و بخش زیادی از فیلم دلهره آوره. جالب اینجاست که این فیلم در واقع یه کمدی سیاهه، یه طنز تلخ.

 بازیاش خوبه، داستانش فوق العاده خلاقانه س و البته جای فکر داره و مضمون مهمی داره. شما رو درگیر می کنه یه جورایی معمایی هم هست، جاهای خنده دار هم داره. ولی شاید با سلیقه ی هرکسی جور نباشه. من خیلی خوشم اومد. جزو 10 فیلم برتر 2017 هم انتخاب شده.اسکار بهترین فیلم نامه ی غیراقتباسی (تو ایران به فیلمنامه اورجینال چی می گن؟) رو هم گرفته.نامزد بهترین فیلم، بهترین کارگردانی و بهترین بازیگر نقش اول مرد هم بوده. 

آره واقعا ایده ی خاصی داشت