پسر من ۳ سالشه و من با این که اللن سعی می کنم بیرون زیاد ببرمش و تو شرایطی قرارش بدم که تو محیطای مختلف باشه ولی وقتی کوچیک تر بود خصوصا تا ۱ سل و نیمه شدنش به خاطر افسردگی که داشتم و تنهایی زیادم برطرف نشدن افسردگیم و ترس از بیرون و مردم بیرون و فکرای بدی که نکنه یکی به بچم آسیب بزنه بیرون خیلی خیلی کم بردمش و پسرم تو گفتار تاخیر پیدا کرد و من با این که الان دارم خودمو پاره می کنم و برای درمانش هر اقدامی کردم و داره پیشرفت می کنه اما عذاب وجدان داره منو می کشه از خودم متنفرم عکس بچگیاشو می بینم مدام گریه می کنم چیکار کنم خسته شدم از این عذاب وجدان
خودت رو اذیت نکن
مریض بودی دیگه
تقصیر تو که نیست
هیچی نشده
به تلاشت برای درمان ادامه بده
گفتارش در چه حده
من پسرم سه سال و چهار ماهشه هنوز درست حرف نمیزنه نترس
مظلوم کسیه که بهش ظلم شده باشه
تو در حق بچت هیچ ظلمی نکردی
مگه وقتی یه نفر آنفولانزا میگیره خودش از قصد میگیره؟
ناخواسته دچار میشه...
مثل تو که ناخواسته دچار شدی
تقصیر تو نیست
تو هیچ تقصیری نداری
از پوشک گرفتیش
ارسال نظر شما
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
49 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
