تازه ازدواج کردم خونم یه جا دیگست اومدم شهرستان پیش خانوادم
همسرم هر روز خونه خودشونه منم خونه خودمون
اون براش زیاد مهم نیست ولی من دارم دق میکنم از دوری
خوب اول زندگیمونه دوست دارم پیش هم باشیم
خانواده ها هم براشون مهم نیست و به فکر راحتی خودشونن ما اتاق اضافه نداریم ولی مادرشوهرم که دارن اصلا تعارف نمیکنن که بیا اینجا
الان دنبال راهکارم که با خودم کنار بیام و اینقدر وابسته نباشم و بتونم تنها راحت بخوابم و مثل شوهرم بیخیال باشم...
عزیزم
منکه با مامانم پنج دقیقه فاصله دارم همش دلم براش تنگ میشه انشاالله که هرچه زودتر بتونی کنار بیای
عزیزم میشه یه سوال بپرسم؟
ببین نتونستم فراموش کنم
فقط رهاش کردم
تا میاد تو ذهنم به جای اینکه جلوشو بگیرم رها میکنم میدونی چی میگم؟؟؟
مثل موج آبی که میاد و میره فکر اون تو ذهنم میاد و میره
و یه ترفندم داشتم اینکه همیشه خوبی های همسرم و بدی های اونو کنار هم میزارم و خدارو هزار مرتبه شکر که پای عشق یه طرفه اون آدم بی ارزش نسوختم
ممنونم عزیزم همچنین شما
خدا نجاتت میده به شرطی خودتم یه قدم برداری
ببین دختر خوب نمیدونم چند سالته و تو چه شرایطی هستی ولی اینو خوب میدونم که شبیه گذشته تلخ منی و یه روز پشیمون میشی که وقت و عمر با ارزشتو پای یه آدم اشتباه بی ارزش هدر دادی
رهاش کن بره
به خودت احترام بزار و خودتو دوست داشته باش
اینقدر خودتو درگیر کارهای مورد علاقت بکن که بیکار نشی بشینی به اون فکر کنی
کتاب بخون تا میتونی
و دعا میکنم ان شاالله خدا یه آدم درست که لایق دوست داشتن باشه و از همه مهمتر دوستت داشته باشه خدا سر راهت تو زمان مناسب قرار بده
اگه اعتقاد داری به امام رضا علیه السلام و امام حسن علیه السلام که فردا شب تولدشونه توسل کن که عشقشو رها کنی
