سلام
من خیلی آدم درس خونی هستم
امسال بخاطر اصرار های پدرم پشت کنکور موندم برای رشته انسانی
الان سطحم خیلی بالاست
فرهنگیان قطعیه برام
ولی هر صبح به خودم لعنت میفرستم چرا اومدم رشته انسانی
علاقم به رشته ریاضی و تجربی بود
پرستیژ شغلی خیلی برام مهمه اصلا به هیچ وجه دلم برای معلمی راضی نیست
موهام و ابروهام کلی ریخته از شدت فکرام و استرس هام
من خیلی هدف تو سرمه که با فرهنگیان روحم ارضا نمیشه
نمیخوامش دوسش ندارم
از طرفی میگم اگر بقیه راست گفته باشن،پشیمون شی چی؟
میخوام برم مهندسی آزاد یا دولتی بر اساس سوابق بخونم
همزمان ۴ سال برای خودم زمان بخرم برای پزشکی تلاش کنم
ذهنم عالیه،میدونم از پسش بر میام
ولی همش میگم اگر اون زندگی که میخوام نشه چی؟
اگر اشتباه کنم چی؟
به نظر شما چیکار کنم.
