هر عمل ما یک چهره دنیایی داره ویک جهره برزخی ،مثل مال یتیم خوردن مثل بلعیدن آتش هست ویا غیبت مثل خوردن گوشت مردار هست ،پس ما مستقیما عمل خودمون رو میبینیم ،جهنم هم به معنی یک کوره آتش پر هیزم نیست بلکه آتش اعمال خودمون هست .اعمال خوبمون هم همینطوره .پس ما خودمون هستیم واعمالمون وخودمون رو از الطاف الهی بی بهره میکنیم .