بنظره من اگه شهر خودت کوچیکه و بی امکانات شوهر کردن به فردی در یه شهر بزرگ وبا امکانات عالیه چون پیشرفت میکنی هم برا خودت هم برا بچه هات خوب میشه ولی برعکسشو نمیپسندم
سخت میشه کسیرو از دوز شناخت۰ به دور و نزدیکی نیس بستگی داره طرفت چه جور ادمی باشه و چقد بشناسیش شاید اینقد خوب باشه که نذاره تو غربت اب تو دلت تکون بخوره از اونورم شاید تو شهر خودت ازدواج کنی ولی طرف تو زرد از اب در اد۰ بهر حال اول شناخت کامل از اخلاق و شرایطش بعد مسایل دیگه
یا رادَّ ما قَدْ فاتَ : عمر های به سر آمده، روزهای گذشته، خونهای ریخته، عشقهای گم شده، آبروهای رفته، بغضهای شکسته، اشکهای چکیده، و آبهای از جوی رفته را تو باز میگردانی ای باز گردانندهی از دست رفته ها!
در تکمیل فرمایشات دخی عزیز باید بگم بستگی به ادمش هم داره
اره دقیقا درست میگی چون مثلا من خودم همیشه دنباله پیشرفتم واز شرایط الانم راضی نیستم ولی ممکنه یکی نه راضی باشه از شرایطش و نه شاغل شدن براش مهم باشه نه تحصیلات اینا بنظرم همچین فردی هر جای کشور هم باشه زندگی خوب وعالی میتونه داشته باشه اما افرادی که دنبال اهدافی هستن شهرای بزرگ امکاناتش هست بشرط اینکه واقعا پیگیر هدف باشه و به حاشیه کشیده نشه
راه دور اصلا خوب نیست منم راه دور ازدواج کردم و غریبم ولی خیلی خیلی سخته همش دلتنگ خونوادم هستم و خیلی پشیمونم که توی شهر خودم ازدواج نکردم.دوری از خونواده خیلی سخته اولش خوبه ولی چند سال بعد غیر قابل تحمل میشه
به خود دختر هم بستگی داره اگه خیلی وابسته به پدرو مادر باشی اره خیلی سخته ولی اگه نباشی کمتر سخته واینکه طرف مقابل هم باید خانواده ی خوبی داشته باشه یا حداقل پسره پولدار باشه چون بچه دار بشی دست تنهایی و اوایلش خیلی سخته و باید خانواده همسر کمک کنن یا پرستار بگیری که پول میخواد
الان ارتباطات زیاد شده تماس تصویری تماس صوتی انواع مختلف هست.از طرفی باید دقت کنی اگه خودت فردی هستی که زیاد اهله مهمونی اینا هستی تو غربت بهت سخت میگذره چون فامیل اونجا نداری بری مهمونی اما اگه بیشتر ترجیح میدی تو خونه خودت باشی یا گردش تو طبیعت رو بیشتر دوس داری میتونی تحمل کنی غربتو .