هِلووو
من يه دخترى هستم كه زياد تو فازاى احساسات و عشق و ازدواج و اين چيزا نبودم تا اينكه...
ديدم اشتباه ميكنم!
من هميشه دوستاى پسر داشتم ولى هميشه هم حد خودمو دونستم و براى اونا هم حد و مرز تعيين كردم. اما خيليا خواستن بهم آسيب بزنن چون دختريم كه زود دست طرفمو ميخونم. حتى پسرى بود توى محل زندگيمون كه ٢بار به من پيشنهاد دوستى داد اما من رد كردم.اما حالا متوجه شدم كه ٢هفته بعد با يه دخترى آشنا شده و الان ٧ماهه از اون ماجرا ميگذره و ازدواج كردن😐
واقعاً به خودم اومدم ميبينم كه اگه آدم بتونه با يه پسرى كه چارچوب داره و پايبند اصول اخلاقيه دوستى داشته باشه خيلى بهتره تا پسرونه باهاشون رفاقت كنه.
الان يه گزينه هم زير نظر دارم.اما نميدونم چيكار كنم.چون تا حالا فاز احساسات نداشتم.
هميشه دخترى بودم كه مثه پسرا رفتار كردم.
چيكار كنم واقعا؟☹️
