۴ ماهه باردارم بچه دوممه
اولی ۲ سال و نیمشه
شوهرم با اینکه خودش بچه میخواست و قبل بارداری قول داد کمک حال باشه و بچه رو ببره بیرون، ولی با اینحال اکثر روزامون شده دعوا سر اینکه میگه خستم و چرا اصلا میمونی خونه برو خونه باباتینا که یکم استراحت کنم، چقد کم میری خونه خواهر برادرات، چرا انقد ازم انتظار داری و...
همش در حال گریه ام
اصلا هم شرایط روحی یه زن حامله رو درک نمیکنه
جالبه! با این وجود، میگه بچه سوم هم میخوام و وقتی میگم ن دوباره یه دعوا راه میندازه
حالا چرا هی چپ و راست بچه میخواد؟خیلی مسئولیت پذیره مهدکودک هم میخواد باز کنه!!!
خیلی رفیق بازه و اهل سفر و دور دور با دوستاش
چندتا برنامه کنسل کرده بخاطر شرایط من، مدام میکوبه تو سرم که فلانی که ۳ تا بچه داره هم از شوهرش کمک میخواد؟
ببخشیدا
چرا اینقدر بچه میخاد
تو هم آسایش میخای دیگه
وضعتون عالیه؟ رفاه رو فراهم کنه
وضعمون معمولیه ولی رفاه خوبی داریم
برامون به لحاظ مالی کم نمیذاره، البته که منم واقعا چیز خاصی نمیخوام ازش ولی درک کردن یه زن تو این حال خیلی مهم تر از پوله
چون خودش ۲ تا بوده بچه زیاد میخواد که سر پیری تنها نباشه
منم میگم وقتی الان واسه بچت وقت نمیذاری ،اونم تو پیری برای تو وقت نمیذاره
اصلا از انرژی منفی دادن به کسی خوشم نمیاد
الانم عذاب وجدان دارم که چرا تاپیک زدم
ولی شرمنده، به خانواده ام چیزی نمیتونم بگم، به اندازه کافی غم بچه های دیگه رو میخورن
گفتم اینجا درد دل کنم که یکم حالم بهتر بشه
