چکار کنم واقعا
آخرای ۲۳ ام
خسته شدم از مجردی
از طرفی نمی خوام خراب کنم اینهمه تحمل کردم
از طرف دیگه بقیه انگار دایه مهربان تر از مادرن سخت میگیری! به توچه! تو جای منی؟
خاستگار هم دارم فقط می خوام آدمای درستی باشن
از بهترین شغلا و خانواده ها گرفتههه ولی نسده یا اکثرا از طرف من بوده یا اونا نپسندیدن
الان یکی اومده تهران کار می کنه ، پدرش فوت کرده ، یه خواهر کوچک داره شغلشم ارتشه
واقعا سختمه ، منی که شاغلم از شهر کوچیک برم تهران ، باید انتقالی بگیرمو....
شلوغی و......
از طرفی فامیل دوره و کمی شناخت داریم و ...
واقعا گیجم بزارم بیان یا نهه....
صبر کنم چی
