من اگر بخوام بگم
بیشترش بر میگرده به سمت خانواده ها و رفتار های قدیمی طور شون که با این نسل اصلا سازگار نیست . ما بیشتر به حمایت ، همدلی و درک نیاز داریم
ولی بیشتر فیش و توهین و بی احترامی چیزی نمی شنویم یا میشه منت گذاشتن
وقتی که من حبس شدن و نمیتونم دوست (دختر ،فکر بد نکنید) داشته باشم همش باید با اینا باشم چه زندگی ؟
وقتی با دایی ام صحبت میکنم هزار حرف ، چه زندگی شد ؟
وقتی همش مارو با دیگران مقایسه میکنن ۲۵ صدم نمره کم میشه پدرمون در میارن
بعد منی که همش نمره هام ۱۹ و بیسته
الان به جان خودم الان یه هفته حالم بده اصلا انگاری بی اهمیته
وقتی تو خونه از مدرسه میای و آرامش نداری و ....
و در آخر هم میشه ترس از آینده و کنکور و .......