داستان نهنگی است که در سال ۱۹۸۹ صداش برای اولین بار شنیده شد.
وال های آبی با فرکانس بین ۱۰ تا ۳۹ هرتز باهم گفتگو میکنند و وال های فین در فرکانس ۲۰ هرتز، اما این نهنگ (وال) در فرکانس ۵۲ هرتز آوا تولید می کنه و به همین علت اسمش شد «۵۲»
همیشه تصور بر این بود که این نهنگ چون صداش برای دیگر نهنگ ها غریبه است، پس تنهاست؛ و به سمبلی برای همذات پنداری انسان های تنها جهان تبدیل شد:')
ولی به تازگی خبری رسیده که صدای دو نهنگ با این فرکانس صوتی به دست اومده، که نشون داد یا این نهنگ تنها نبود یا یک وال دیگه با این ویژگی رو پیدا کرد...
پ.ن به نظرم این پایان بندی خیلی جذاب تر و امید بخش تره و به انسان یاد آوری میکنه، ممکنه الان کسی تورو نفهمه اما بالاخره اونی که دنیا رو مثل تو میبینه رو پیدا میکنی و میفهمی دیوونه نبودی!