یا یکی دلش نمیخواد کار کنه،به کسی که کار میکنه اینو میگه.که خودتو نابود میکنی..
چه فایده که ذهنتو،اعصابتو،بدنتو نابود میکنی...
یا یکی کار میکنه به کسی که کار نمیکنه اینو میگه.که بیکار بدبخت که دستت جلوی دیگران درازه...
یا میگن این سن نری سفر یا این سن اینکارو نکنی
پشیمون میشی هاااا یا تو سن مثلا ۲۰سالگی اگه تجربه مسافرت به تنهایی نداشته باشی.۳۰ سالت بشه دیگه لذت نمیبری هااا...
...چه تضمینی وجود داره؟
حالا که خیلی نگران پشیمونی دیگران و لذت نبردنشون هستی و نگران زندگیه شخصی و تصمیمات شخصیشون.
چه تضمینی داره که شوهر تو،تو سن ۴۰سالگیت هوو سرت نیاره و طلاقت نده یا خودت نخوایی طلاقش بدی؟؟
چه تضمینی داره که یه دفعه تو سن پنجاه سالگیت کل سرمایتو از دست ندی؟
یا پشیمون نشی که چرا کار نکردم تا سرمایه داشته باشم؟؟چه تضمینی داره که خودت پشیمون نشی بچه آوردی.
یا چه تضمینی هست که همون بچه ای که آوردی تا سرمایه پیریت بشه نزارتت سالمندان و یا کلا به تنهایی بمیری.یا در آینده پشیمون بشی که چرا زود بچه آوردم.چرا نرفتم درس بخونم
یا پشیمون بشی چرا رفتم سرکار یا چرا دانشگاهو انتخاب کردم یا یه شغل دولتی.
اگر میرفتم شغل آزاد بهتر بود یا دانشگاه نمیرفتم بهتر بود...حالا واقعا...
چجوری تصمیم میگیرین که انقدر همش تو استرس هستین.و یا کی شمارو مامور کرده تا دیگرانو نسبت به تصمیمات شخصیشون آگاه کنی ؟؟؟(با توجه به هدف خودت و ذهنیت و فرهنگ خودت)
یا چجوری میتونی آینده خودتونو( که طبق تجربم برای روز بعدت هم نمیتونی دقیق برنامه ریزی کنی) اینقدر واضح پیش بینی و براش بطور قطعی برنامه ریزی کنی
چرا فکر میکنیم همهمثل خودمون قراره هرکاری و هرراهی که انتخاب میکنن یه روزی پشیمون بشن.
شاید بعضیا از منطقشون استفاده میکنن و شرایطی که دارن.
همه دیدگاه یکسانی ندارن.تفکر و هدف همه یکسان نیست.که به نظرم فکر نکنم یه عده متوجهش بشن.
پس شب بخیر🌱