من سال 92زایمان سزارین داشتم
زایمان دومم سال 96
خیلی دلم میخواست طبیعی بیارم
دکترم گفت ریسکش بالاست به هیچ عنوان طبیعی نباید بیاری
هرچقدر اصرار کردم ایشون مخالف بود
دکتر سیف مشهد
قربونت برم مهربون. خودت رو اذیت نکنی بیدار بمونی. یه موقع این حسین ما دوباره ناز کنه نیاد😉 چشم سعی میکنم همه توصیه هات رو انجام بدم. شام یه غذای گرمو قوی خوردم. الانممیخوام برم دوش بگیرم تو گل بابونه بنشیم. کلا تو این بارداری بی خوابی دارم ولی اگرم خوابمنبره استراحت میکنم. صبح هم چه دردام شدوع بشه چه نشه باید برم پیش خانم صابریان ویزیت بشم. با خودم ارده عسل میبرم.
(خاطره من دو تا عیب داره، هم خیلی با جزییاته هم پر از الفاظ ریاکانه ست. ولی چاره ای نیست چون عین واقعتیه)
دیروز ساعت ۱۰:۴۰
دراز کشیده بودم، محمدجواد بغلم بود. شب قبلش دیر خوابیده بودم سر همین هنوز در رخت خواب به سر میبردم. یهو احساس کردم یه مایع خیلی گرمی ازم بیرون اومد. شک نداشتم شیاف مغربیه. چند ثانیه صبر کردم دیدم متوقف نمیشه. پا شدم ایستادم. یهویی کلی مایع ریخت بیرون. در آبراهه های مختلف. محمدجواد تعجب کرد، گفت عجب مادریه، خودش بی ادبی میکنه، به من میگه جیش نکن.
هی میپرسید ماما جیشه؟
هرچیزیو در مورد زایمانم فکرکرده بودم جز پارگی کیسه آب اونم تو ۳۸+۱روز
خیلی مضطرب شدم. هم از کارهای عقب مونده، هم دو هفته زودتر اومدن بچه و... . زنگ زدم خانم صابریان، بار اول چون سر زایمان بود جواب نداد. بار دوم گفت یه دوش بگیر برو سجده.
حالا تو این هیر و ویر و استرس من، همسرم رفته بود فوتبال اصلا جواب نمیداد.
اخر زنگ زدم به دخترداییم. گفتم کیسه آبم پاره شده. اونم دو تا زایماناش با پارگی کیسه آب بوده. چند دقیقه از تماسم نگذشت، دیدم پدرم و دخترداییم اومدن خونمون. بابام که شدیدا مضطرب بود. مادرم توی خونشون درحال تب و لرز، که یا خدا وقت زایمان ایندختر رسید. علاوه بر اون چهار تا بچه تو اطرافم، مدام جیغ و سر و صدا میکردن. اینقدر حس بدی داشتم که نگو. ینی هی زیر لب به دخترداییم میگفتم ای دهن لق چرا خبر دادی به پدر و مادرم. خلاصه یک ساعتی صرف ارامش دادن به اونا و راهی شدنشون صرف شد. میدونید هر ساعت اهمیت خاصی داره بعد پارگی کیسه آب.
میخواستم روغن کرچکو بخورم ولی خبری از ناهارنبود. یعنی سوپ مادرشوهر نازنین، دیر درست شد.
نمیدونم چرا دست و دلم به هیچ کاری نمیرفت. نه خوردن دمنوش، نه شیاف، نه سجده... بگم نهایتش نیم ساعت تو سجده بودم قبل راه افتادنم به سمت مطب، حتی وسایل مورد نیاز خودمو بچه رو کامل برنداشتم.
اصلا نمیتونم حسمو توصیف کنم. یه چیزی در درونم داشت هدایتم میکرد. یه بی حسی خاصی داشتم نسبت به هرچیزی که به عنوان شروع کننده درد و آسون کننده زایمان میشناسیم.
تا حاضر شدن سوپ به همسرم گفتم پاشو آقایی، پاشو بریم امام زاده، بعدش بریم تپه نور الشهدا،
اونم لبیک گفت و اون مقدار وسایلی که جمعکرده بودیم برداشتم + خرما و شیشه عسلم.
ارسال نظر شما
جدیدترین تاپیک های 2 روز گذشته
تاپیک های به روز شده
43 ثانیه پیش
44 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های امروز
