بگیددد
قبلا هرکاری میخوایتم کنم میرفتیم همه جا میگفتیم بقیه نمیذاشتن
علی رغم اینکه همه هم بهم اینجا گفتن نرو رفتم سالگرد همسر شوهرم
و سنگ روی یخ شدم
نباید با کسی قاطی شد،
مادر شوهر و خواهر شوهرم را مثل مادر و خواهر خودم میدیدم😬
شوهرمو از خودم دور کردم مادرشوهر از فرصت استفاده کرد و شوهرمو دوباره گرفت تو مشتش
حرف گوش ندادم
با قلبم تصمیم گرفتم
خودم و در نظر نگرفتم
من توی خانواده ای بودمو هستم که باکرگی برای دختر امر مهم و مقدسی نبوده هیچوقت، برای همین وقتی هم سن و سالام درگیر ترس پارگی پردشون بودن من حتی به وجودش اعتقادم نداشتم.
بعد اینو برمیداشتم به پسرایی که باهاشون اشنا میشدم میگفتم! اوج خریتم این بود که بهشون میگفتم، واقعا چرا میگفتم؟
راستش من خیلی رک هستم گاهی این کار دستم میده
هر چیزی رو برا دختر عموم تعریف میکردم همسنیم رابطمونم واقعا خوبه میدونم دهنش قرصه ولی بعد یه مدت تو یه سری رفتاراش متوجه حسادت میشدم الکی میخاست دعوا راه بندازه
عاشق شدم
بزرگترین اشتباهم بود
به هیچکی محل نکردم تا به خودش رسیدم
فقط یه آرزو داشتم
اونم رسیدن بهش
بعدش دوتامون یه آرزو داشتیم
مرگ من 💔
زود قضاوت کردم زود قلبم دادم بکسی که نباید میدادم
وقتی خیلی ناراحتی و اعصابت خورده
یه جا بشین و با کسی حرف زدن و پیام الکی هم نده
تا موقعی که آروم نشدی
بی سیاستی های من یه کتاب چند جلدی میشن
هیچکس تو زندگی به اندازه خودت نمیتونه تو تصمیماتت کمکت کنه کاریو تا انجام ندادی به هیچکی نگو وقتی ازدواج میکنی حدوحدود همون اول مشخص کن
