خودکشی

اول اینو بگین که رنگ موهاتون چه رنگیه؟ چون خودمم اینجوری بودم اینجوری بهتر میتونم حرفمو بهتون بگم

چقدر این احساسو‌درک میکنم عین خودمی چندسال پیش 

 هیچ کجای این دنیا راحت نیست وفقط برای تو این طوری نیس برای همه ادما خیلیا تو پرورشگا بزرگ میشن وحسرت داشتن پدرومادر و تمسخر دیگران تااخر عمر خیلیا معلولیت و حسرت راه رفتن یا انجام دادن چیزی مثل دیگران چه خودت رو بکشی چه زنده بمونی زندگی همینه بالا وپایین داره خودت رو بکشی میری جهنم اونم تا ابد ادم میدونه داره غرق میشه‌اما دستو پا میزنه به امید اینکه نجات پیدا کنه تو هم همینطور.......😂 یادمه تو نوجونی خواستم خودکشی کنم همون لحظه کمد اتاقم جوری لرزید که من عین میگ میگ از اتاق فرار کردم تا الان هم دیگه فکر خودکشی نکردم😂😂😂😂

ولی استارتر میدونی چیه؟

دارم به این فکر میکنم که چجوری انقد راااحت سر هر مسئله پیش پا افتاده یا حتی مهمی به خودکشی فکر میکنین شما یا بعضی دوستان؟؟؟

من علی الخصوص بعد ازدواجم روزای بشدت سختی رو پشت سر گذاشتم، شاید حتی روزایی بوده که آرزوی مرگمو کردم ولی حتی یکبارم به خودکشی فکر نکردم.

همه مون یه روز میمیریم دیگه ،حالا چه عجله ایه؟🤭چرا من باید با دستای خودم خودمو از دیدن یه طلوع دیگه محروم کنم؟

یدونه از اون مشکلات روانی تو میگی؟چن سالته؟

خوت باید خودت رو تغییر بدی

به داشته هات فکر کن

قبول شدن تو فرهنگیان آرزی خیلی از آدماست تو قبول شدی قدرش رو بدون

اعتماد بنفس نداری رو اون کار کن

حال دلت رو خوب کن

حالت رو وابسته به هیچ کسی نکن

باور کن منم مثل تو بودم

منم هزار بار آرزو کردم کاش بمیرم تو جمع اذیت می شدم

نمی تونستم دوست داشته باشم چون آداب دوست پیدا کردن رو بلد نبودم

تو خوابگاه تنها بودم

تو مهمونیا تنها بودم

یهو به خودم اومدم دیدم 30 سالم شده من یه آدم منزوی و تنهام 

فوق لیسانس داشتم بیکار تو خونه نشسته بودم

هیچ دوست و رفیقی نداشتم

مامانم آدم گیری بود نمیذاشت برم دنبال علایقم

کم کم باشگاه رفتم لاغر شدم

بعد یه کاری پیدا کردم که صبح تا شب با مردم سر و کار داشتم

کم کم اداب معاشرت رو یاد گرفتم

33 سالم که شد یادم رفت من یه زمانی نمی تونستم یه احوال پرسی ساده کنم الان روزی با 100ها نفر داشتم معاشرت می کردم

همه خواستگارام رو رد میکردم از ترس اینکه نکنه منو نپسندن ضایع بشم

35سالم که شد دکترام رو گرفتم 

دیگه کلی دوست و رفیق داشتم

سرم بالا بود

چون دستم تو جیب خودم بود

ظاهرم آراسته شده بود

خوش برخورد بودم و ...

یه روز یکی بهم پیام داد من شما رو تو محل کارتون به واسطه چندتا برخورد دیدم

چقدر متین و معقر و خوش برخورد هستید

شیفته رفتار و گفتار و اجتماعی بودنتون شدم

میشه باهم بیشتر آشنا بشیم...

الان همون یکی همسرمه

و البته همکار شدیم باهم

400 نفر همکار داریم ارتباطم با همشون عالیه

هرجا جلسه و مهمون و ... داریم مدیر عاملون زنگ میزنه تشریف بیارید جلسه

هرجا قرارداد خارجی داریم مدیرعاملمون منو معرفی می کنه و ....

منم همون دختر منزوی 30 ساله 70 کیلویی هستم که اتاق تاریکم رو به همه جا ترجیح می دادم

یه روزی تصمیم گرفتم از پیله ام بیام بیرون

6 سال گذشته از اون همه انزوا و افسردگی ولی الان دور و بریام همه بهم می گن خانم دکتر با همه معاشرت دارم با همه صمیمی می شم...

عزیزم برای تغییر دنبال عوامل بیرونی نباش

خودت شروع کن از خودت

همین....

همه تو بیست سالگیشون فک میکنن اوضاع داغونه.

الان شما دانشجو معلمی.

من دوتا بچه دارم و آرزوم قبولی تو آزمون آموزگاریه که دادم.

بببین!! شما تو این سن از منی که 32سالمه جلوترین.

چه موهای آبی زشتی!!

 ببین هیچ تاثیری نمیتونه بزاره روت چرا؟ چون خودت می‌دونی که واقعیت این نیست 

شما اگه یه گردو بگیری دستت مردم بگن این خیلی باارزشه طلاس و اینا تو باور میکنی!؟ نه چون ارزش واقعیشو خودت میدونی

تو حالت عادی هم همینه

چرا همش تو زندگی تلاش میکنیم دیگران و راضی بکنیم؟ نمیشن بخدا اگه دنیا رو بریزی به به پاشون بازم یه چی دارن برا گفتن

پس ولشون کن بیا اهمیت ندیم 

فقط باید برا دل خودمون تلاش بکنیم هروقت کاری واسه کسی انجام دادی ازش انتظار نداشته باش شما فقط دوست داشتی انجام دادی تموم شد رفت دفعه بعد دوست نداشتی انجام نمیدی

شما حتما حتما حتما کتاب صفر تا صد استفان پالمر رو بخون عزیزم.