با وام قرض الحسنه موافق ترم،
خیلی وقتها ظاهرا از این وام ها هم سود نصیبمون میشه ولی ته تهش یک دل چرکی باقی میمونه،
به نظر من وام نباید سود داشته باشه وگرنه شبهه داره.
شاید دلیل عمده ناراحتی های اعصاب که هم فقیر وهم پولدار ازش نالان هستند از همین اشتباهات به ظاهر کوچک سرچشمه گرفته،قوانین خدا نباید دست کم گرفته بشه.
گاهی از قوانین کشورهای که بلاد کفر لقب گرفتند متوجه میشی که اونها بیشتر از ما اسلام را پاس داشتند ودقت بیشتری روی این موضوعات دارند.
مثلا مالیات افراد ثروتمند خیلی بیشتره. تا سرمایه در یک جا جمع نشه.
ویا خونه شخصی در بعضی کشورها معنی نداره که این همه بحث روش باز میشه وحتی عاملی برای خودنمایی شده.
یا همون وام قرضالحسنه خیلی مرسوم تره.