خیییییلی زیاد نابود شدم اون دوره ولی خداروشکر تنها کسی که کنارم بود شوهرم بود کم کم حالم باهاش خوب شد البته شوهرم همه چیو میدونست و باهم بودیم یه مدت طولانی
بزار یکم بگذره خودشو جمع میکنه
من حتی چندین بار خودکشی کردم دوره ی خیلی سختی بود هنوزم وقتی یادم میاد کلی گریه میکنم ولی خوب کمرنگ شده از ذهنم
خیلی سخته...واقعا متاسفم 🤍🤍
باید از روانشناس کمک بگیره. قرص و دارو تا یه مدت شاید جواب بده ولی اون خاطرات همیشه ته ذهن میمونن. روانشناس خوبی براش پیدا کنین که روش کار کنه شاید کمی از رنجش کمتر بشه. مدام هم بهش یاداوری کن که خودش هیچ تقصیری نداشته و نباید با خودش فکر کنه که شاید اگر اون کار میکردم اون روز این اتفاق برام نمیافتاد.
و اینکه تنهایی گاهی اوقات مثل سم میشه. خاطرات بیشتر به سرت حمله میکنن و مرورشون میکنی و باعث افسردگی میشن به مرور. اگه کاری یا تفریحی هست که دوتایی بتونین انجام بدین که وقتش پر بشه، خیلی خوب میشه.
اخیییی عزیزم
وای یادم میاد به خودم وقتی دوست بودم با شوهرم انقد بهش پیام میدادم و زنگ میزدم بیچاره کلافه شده بود همش میترسیدم اتفاقی براش بیافته همش میگفتم اگه اون نباشه من چیکار کنم 😥🥺کاش زودتر از این مرحله بگذره
امیدوارم واقعا جالبش اینه هرروز میگه نکنه شوهرم منو دوست نداره نکنه ولم کنه نکنه بمیره هرروز... بعد هیچ وقتم ازاین ترس های الکیش دست بر نمیداره چون یه شوهری داره واقعا عاشقشه خیلی هواشو داره الانم ماموریته نمیتونه صحبت کنه وگرنه همش کنارشه که حالش بد نشه
ارسال نظر شما
این تاپیک قفل شده است و ثبت پست جدید در آن امکان پذیر نیستتاپیک های به روز شده
20 ثانیه پیش
20 ثانیه پیش
20 ثانیه پیش
پربازدیدترین تاپیک های امروز
داغ ترین های تاپیک های 2 روز گذشته
داغ ترین های تاپیک های امروز
