مینویسم برای تو . از آن چشمان سرخت...
مینویسم از دیار غم آلود ...
از دیار نفس های حبس شده ...
از جهان سینه های سوخته شده...
از دنیایی دیگر در بر مردمانی دور تر...
از جنس راز برملا نشده ی تنت..
از بدن وامانده ی تو روی دستان لرزانم ..
کلام را کوتاه کنم..
ملالی نیست جز دلتنگی های خاطراتی که ماش پدید نمی آمد...
_ماهورا_
البته خط آخر شده ماش که منظورم کاشه نه حبوبات:))))
اتفاقا پر اخساس نیستن .
در اصل موقع نوشتن بدون هیچ حسی مینویسم.
ولی موقع خوندن دردو تازه میکنن چون کمبود و دردامو عاری از حس مینویسم که بیش تر حس شه:) یه جوری که توش روح دمیده نشده باشه:) گیج شدم خودمم
بعضی اوقات با تنفر مینویسما.
ولی چشمای تو پر احساسن . نوشته های من خشکیده و فاقد روحن.
اوهوم . منم همینطور .
من عصبی میشم مینویسم . خوشحالم مینویسم. کلا من خیلی علاقه به نوشتن دارم .
گاهی شعر هم مینویسم ولی خیلی خوب نشده و بعد با خوندن شعر های فاضل جان نظری کلا تصمیم گرفتم پامو از عرصه ی شعر بکشم بیرون .:)))
برای تو
برای چشمان سرخت
برای دیار غم آلود
و نفس های دلتنگ می نویسم
ببخشید که ویرایشش کردم به نظرم بنویسم رو زیاد تکرار کرده بودید
