چرا مامانم باید با فحش با من صحبت کنه؟
چرا قبل از اینکه بچه بیارن به فکر تامین زندگی نبودن ؟
چرا دخترا محکوم به حرف گوش کردنن
چرا مامانم وقتی میخواست اول زندگی طلاق بگیره بابابزرگم نذاشت؟
چرا من نباید محبت از بابام ببینم؟
چرا سر همه چی باید منت بزارن
چرا همش باید بحث داشته باشیم
چرا بابام و مامانم باید سر خانواده هاشون دعوا داشته باشن
چرا نباید عشق و محبت تو خونه ما باشه
چرا همش باید تحقیر بشنوم
مگه من گناهی کردم ؟
مگه دست من بوده که خانوادمو انتخاب کنم؟
چرا مامانم باید به فکر خودش باشه
چرا بابام یه عالمه پول پس انداز داره ولی خرج نمیکنه
چرا باید به لباس پوشیدن من گیر بدن
چرا من باید اینقدر بی اعصاب و استرسی باشم
چرا باید از شدت فشار عصبی ناخون بجوم و پوست لبمو بکنم
من این وسط چیکاره ام اصلا
چرا به دنیا اومدم
من نمیخوام وسط این معرکه مسخره زندگی کنم خسته شدم واقعا تبدیل شدم به یه آدم سنگ بی اعصاب خیلی اعصابم ضعیفه به حدی که یکی حتی یه حرف بی ربط بزنه بحثم میشه باهاش
مامانم غذا درست نمیکنه معمولا
تو این چندسال اینقدر لاغر و ضعیف شدم که حتی نمیتونم رو درسام تمرکز کنم
تو باشگاه نمیتونم ضربه های محکم بزنم
حتی یه بار غش کردم
مامانمم که میگه همینه که هست تازه منتم میزاره
بابامم که یه بار خوبه یه بار بد کلا فارس مشخص نیست
وای خدااااا من دیگه نمیکشم
