اسی با اجازه ات منم نظرم رو میگم
میدونی تمام طبیعت و دنیا و مذهب و هرچیزی که این قدرت رو داره که به ادم ها فشار بیاره، ادم رو مجبور میکنه به بچه اوردن
از قضا از نظر طبیعت تنها دلیل اینکه تو الان زنده ای اینه که تولید مثل کنی
حتی بدن خودت 80 درصد کاراییش برای بچه داشتنه
روان ادم میل داره به داشتن خانواده بزرگتر و بچه های بیشتر
فکر میکنی بازم تموم شد؟ نخیر. حتی در نهایت هدف از ازدواج و مهاجرت و رد کردن شرایط سخت، اط نظر ذهن ما اینه که خب حالا اماده ایم برای انتقال ژنها.
یعنی حتی ژن و روان ما در نهایت میخوان به نسل بعدی منتقل بشن
منتهی انسان امروزی داره با تمام این فشارها مبارزه میکنه که در شرایط نامساعد تولید مثل نکنه.
بچه داشتن برای مدت 3 سال توی زندگی فلجت میکنه. اما بعدش که بچه مستقل تر شده میتونه بره مهدکودک و دنیای خودش رو بسازه.
اگر از نظر شرایط عاطفی، مالی و محل زندگی، به مدت 3 4 سال میتونی ثبات رو حفظ کنی، من توصیه ام اینه که دست بردار از این در وطن خویش غریب.
دست از سر خودت بردار و بچه بیار. نگران تنهایی اش هم نباش. هربچه ای دنیای اجتماعی خودش رو خواهد ساخت.
من با داشتن چندتا خواهر خیلی تنها بودم و بودن تک فرزندهایی توی کلاسمون که روابط اجتماعی خوبی داشتن.
نهایتا بازم دلت خواست یک خواهر یا برادر دیگه هم براش میاری. نخواستی هم نترس، تنها نمیمونه.