بله همسرم با علم به خواسته های من از من خواستگاری کردن و خودشون هم به این حقوق اعتقاد داشتند
درستش این هست که برای تمام حقوقی که در عقدنامه می نویسید جداگانه برید محضر وگرنه فقط به نوشته عقدنامه باشه خدای نکرده موقع نیاز خیلی سندیت نداره و کلی راهکار دارن برای انجام ندادنش
البته ما طور دیگه ای عمل کردیم. مثلا من از سهم همسرم در شرکت که در واقع تنها دارایی اون موقعش محسوب میشد بنا به ملاحظات و حفظ جایگاه همسرم بین شرکای دیگه هیچی نخواستم با اینکه همسرم مجبور شده بود حتی خونه ش رو بفروشه برای اون سهم و ما سال اول زندگیمون رو با مستاجری شروع کردیم
ولی بعدا با هم توافق کردیم که ملکی به نام من بشه
راستش من خیلی پیگیر این مسائل هم نیستم چون خودم تمکن مالی لازم رو برای روز مبادا دارم و البته از همه مهمتر اعتمادی هست که بعد از سالها زندگی مشترک به همسرم دارم. البته جانب احتیاط رو همیشه و همیشه باید رعایت کرد