سلام. همیشه فکر میکردم اگه محیط خونه آروم باشه و پدر و مادر با هم خوب باشن و به بچه هم محبت کنن یه بچه آروم و مهربون تحویل جامعه میدن.
ولی الان میبینم که خونه برادر شوهرم و خواهر شوهرم همیشه جنگ و دعوا بوده، بچه هاشون آرومن. ولی من و شوهرم که با هم خوب هستیم، توی خونه هم تی وی روشن نمیکنم و سعی میکنم محیط خونه آرامش داشته باشه، دخترم از ثانیه ای که به دنیا اومده تا الان که یک سال و نیمشه همه ش در حال جیغ زدن و گریه کردن و اشک ریختنه. این موضوع به شدت روی اعصاب من تاثیر منفی گذاشته و منی که جونم برای دخترم در میرفت و یکی دو بار که توی نوزادی بیمارستان بستری شد اتقدر براش گریه کردم و شفاشو خواستم که نفسم بند اومده بود، و همیشه هم برای آینده ش کلی برنامه ریزی میکردم و کلی پیج روانشناسی کودک دنبال میکنم که رفتاد درست داشته باشم، الان چند روزه حس میکنم دیگه دخترمو دوست ندارم انقدر که جیغ میزنه و گریه میکنه. به اندازه ی کافی هم بغل و محبت میبینه ولی بازم اینجوریه. پوشک و خواب و غذاشم مشکل نداره. این جیغ زدن ها و گریه کردن ها اگر من چند ثانیه گوشی دستم بگیرم یا بخوام نماز بخونم، به کارهای خونه برسم یا برم دستشویی چند برابر وحشتناک تر میشه.کلا دوست داره آویزون من باشه که حتی اونموقع هم باز گریه ش بند نمیاد.براش کتاب میخونم بازی میکنم میبرم پارک بازم فایده نداره. وقتی میبینم بقیه ی مادرا بچه هاشون میخندن و بازی میکنن و با هم خوشن غبطه میخورن. بابت آینده ش نگرانم و میترسم که دیگه کلا مهر و علاقه مو نسبت بهش از دست بدم. خو ذهنم تصور میکنم که یک دل سیر دارم کتکش میزنم و میگم چه مرگته ولم کن آروم باش بذار منم آروم باشم. نمیخوام واقعیت پیدا کنه.
الان به ذهنم رسید که دمنوش گیاهی ای چیزی بهش بدم که آرامش بگیره یکم. شما دمنوشی سراغ دارید که براش مفید باشه؟
