دوستان شوهر من چند سال بود همش تا حرف از بچه میزدم خوشش نمیومد یعنی از شرایط میترسید الان چند وقته آقا راضی شده که اقدام کنیم ولی کلا هر موقع بچه میبینه بخصوص دختر بچه غش و ضعف میره منم حرص میخورم شدیدا حس میکنم دارم حسودی میکنم یجور دیگه واکنش نشون میدم روم نمیشه بهش مستقیم بگم با بچه های فامیلت توجه نکن امروزم به بدبخت تهمت زدم از خودم خیلی ناراضی
اینم بگم من از سال دوم زندگیمون واقعا دوست داشتم بچه داشته باشیم ولی مامانمو شوهرم مانع شدن
خب به چی حسودی میکنی
متوجه نیستم
حست طبیعی
حالا بچه خودت بیاد دیگه شوهرت به هیچ بچه ایی توجه نمیکنه
مگه بچه چیه جزدردسرحسودی نمیخادمیاددنیاپدرتودرمیاذه تابزرگ شه اززندگیت لذت ببرکه روزای خوبته
منم اولای ازدواج حسودیم میشد انقد ک ب خواهر زادش توجه میکرد یعنی اونو میدید من کلا کنار بودم بعد الان میخندم ب اون روزا میگم چقدر بچه بودم من
اگه بچه خودت باشه حسودی نمیکنی
نه برا من اینطور نیس که به من توجه نکنه کلا شوهرم فوق العاده باشعوره از این ناراحت میشم که بچه منم الان میتونست سه چهار سالش باشه و اینکه این همه مدت الکی میگفت نه بچه دوست ندارم درصورتیکه عاشق بچه اس
