سلام خانما من نیاز به هم فکری ودرددل دارم ،۹ ساله ازدواج کردم ویه پسر ۸ ساله دارم الان اقدام کردم واسه طلاق از دست شوهرم فرار کردم اومدم خونه بابام شوهرم بچمو نگه داشته پیش خودش یه هفته س اینجام از دوری بچم دارم میمیرم به هیچ عنوان هم نمیخوام برگردم به اون زندگی لجنی ،شوهرمم عمرا بچه رو به من بده هرشب باگریه میخوابم مهریمو بخشیدم که حق طلاق گرفتم .امروز دادخواست طلاق دادم فقط از دوری بچم دارم روانی میشم به نظرتون میشه دوری بچه رو تحمل کرد؟؟باهاش کنار اومد؟؟خانمایی که تجربه دارن کمکم کنن
بلاخره میرسیم به اونجایی که صائب میگه آرامش است عاقبت اضطراب ها...🌱