بچه ها تک فرزندی خوبه

منم دقیقا دوس دارم‌ بچه دومم همجنس باشه 

بنظرم خیلی عالیه دوتا بچه همجنس .فرقی نداره جنسیتش

یکم بیشتر میگی از بدی های تک فرزندی؟

یکم قانع بشم

دوتا پسر دارم به فاصله ی پنج سال وقتی با هم میبینمشون هم ذوق مبکنم دوتا داداش دارم دنیای منن نبود خواهر واقعا حس میشه تو زندگیم چه برسه تک فرزندی

من خودم شاغلم الان تو مرخصی زایمانم

خیلی مسائل هست که موقع بچه دار شدن آدم باید در نظر بگیره

ببین تک بچه ای ظلمه واقعا من الان ۲۱ سالم شده و مامانم تازه فهمیده در حقم ظلم کرده با این وضعیت یا بچه نیارید یا میارید دو تا بیارید

دو تا بچه باشن خیلی بهتره هرچی باشه هم خونن همدم هم میشن چیزایی که به بزرگتر ها نمیتونن بگن بهم میگن حالا مثلا خواهر یا برادر بزرگتره اون یکی رو راهنمایی میکنه پشت هم در میان اما تک بچه بودن چی از اول با بزرگتر ها سرو کار داری بچگیت همش یا با دختر همسایس یا یه غریبه تو پارک بزرگ تر بشی مشکلی پیش بیاد کسی رو نداری تهش مجبوری زندگیت رو برای یه مشاور یا دوست تعریف کنی 

من دو تا دختر عمه دارم به فاصله چهار سال از هم اختلاف سنی دارن و واقعا با اینکه بیست چهاری باهم دعوا میکنن و اصلا باهم سازگار نیستن و از هر لحاظی باهم متفاوت هستن ولی در مواقع لازم انقدر خوب پشت هم هستن جولی اشتباه والدینشون و با هم صحبت میکنن دردل میکننکه من واقعا دلم میخواد

اصلا بزن اینترنت ببین چقدر معایب میاره برات حالا من چیزایی رو گفتم که دارم میبینم و واقعا حسرت به دل موندم :)

ممنونم‌که وقت گذاشتی

راستش از یکی از به عینه مواجهه بشنوی ملموس تره

من خودمم خیلی دوس دارم بیارم

هر چی سن میره بالا دوس داری دورت بچه هات باشن

هم اینکه دخترم تنها نمیمونه

ولی خب

میترسم تو این وضعیت اقتصادی بگن چرا ما رو اوردین 😢

همین الان مثلا دخترم مریض میشه یا الان باید عینک بزنه عصابم بهم میریزه

از سلامت بچه دوم استرس میگیرم

مامانا میفهمن چی میگم!

یا اذیت میکنه سرش داد میزنم انقد بعدش حالم بده

همش میگم خودم خواستم بیاد بعد اینجوری باش رفتار میکنم؟!

برا اینا میترسم

ولی خب ایناییم که شما میگی نکته هاییه که ادمو مصمم میکنه بیشتر  فک کنه

دقیقا منم همین فکرا رو میکنم الان پسرم سه سالشه نمیدونی من چی کشیدم دیر راه افتاد الانم حرف نمیزنه هزار تا دکتر و آزمایش و گفتار درمان بردم تازه داره آوا سازی میکنه چقدر استرس کشیدم واقعا دیگه ميترسم هم از نظر مالی هم عاطفی هم اعصابم ضعیفه دیروز مامانم میگفت تو از همه بچه های من آروم تر بودی الان بی اعصاب تری یکی از بچه ها ی اقوام رو دیدم به باباش گفت تو که اینقدر هیچی نداشتی چرا منو دنیا آوردی وضعشون متوسطه ميترسم ی روز تو چشمم نگاه کنه اینا رو بهم بگه زحمت بزرگ کردنشم بکشم به خودم میگم چرا باید ی مسئولیت دیگه به زندگیم اضافه کنم شوهرمم میگه دیگه نیاریم همین بسه

واقعا اکثر مسئولیت بچه با مادر هست سرکار هم که بری سخت تره خب

بله تک فرزندی خیلی خیلی بده، هم برای خود بچه هم پدر و مادرش 

درسته که دوتا خواهر بیشتر به درد هم میخورن ولی این جوری نیست که داداش به درد خواهر نخوره ، اتفاقا خیلی هم خوبه، مخصوصا تو بزرگسالی😍😍 

تازه می تونی سه تا بچه داشته باشی که لااقل یکیشون جفت شن😍😍

عزبزم مشکلات همیشه هست، نسل های قبل ما مشکلاتشون خیلی بیشتر بوده، تک فرزندی نه تنها مشکلات رو کم نمی کنه بلکه زیاد می کنه قربونت برم، وقتی چند تا بچه باشن تو مشکلات هوای همو دارن ولی وقتی یه بچه باشه و اون روزی باشه که شما پا به سن گذاشته باشی 😔😔😔

اره میفهمم مادرشدن پروسه خیلی سختیه هم باید مادر باشی هم رفیق باشی براشون هم همه جوره هواشون رو داشته باشید راجب این مادرشدن هم یچیز‌ بگم...

من خودم مامانم خودش میگفت من بچه داری بلد نبودم خیلی سر چیزای مسخره منو اذیت میکرد الان خودش پشیمونه و میگه اشتباه کردم من هیچی بلد نبودم تو به دنیا اومدی ولی چه فایده اون دوران باعث شد من الان نتونم مامانم رو به عنوان رفیقم در نظر بگیرم چون همش یا دعوا یا سرزنش میکرد منو  ولی خواهشا شما حتی شده کتاب راجب مادری و روانشناسی بخونید تا بتونید به بهترین نحو بزرگشون کنید درکش کنید یجوری که بچتون یچیزی بشه اول بیاد به شما بگه نه به رفیقاش  من دوستم مامانش همینه و واقعا لذت میبرم از دیدن اینجور مادرا😎

ولی حق میدم این وضعیت مملکت هم که شده قوز بالا قوز ولی الان یکی آوردی نذار تنها بمونه من خودم از کلاس چهارم رو مخ مامان و بابام رفتم که من یه خواهر یا برادر میخوام حتی یادمه یه هفته باهاشون قهر بودم ولی گوششون بدهکار نبود هی مامان میگفت نه هر گلی بزنی به سرمون تو یکی میزنی فقط الکی هم هی میگفت نه یکی دیگه بیاد توجه ما به تو کم میشه که مثلا من بگم نههه همه دوس داشتن شما باید برای من باشه ولی خب بزرگتر شدم فهمیدم که به خاطر ازدواج فامیلی ممکن بود بچه دوم ناقص بشه یا سلامت کامل نباشه همینجور که خودتون گفتید دیگه گذشت از ما ولی الان تقریبا بیشتر نظریه هایی که من خوندم میگن تک فرزندی خوب نیست دیگه خودتون شرایط رو بسنجید بهترین تصمیم رو بگیرید 😎♥️

حرف دلمو زدی واقعا!

ببین بچتو شنوایی سنجی بردی؟

چون دختر دایی منم تاخیر تکلم داشت

فهمیدن از شنواییشه

سمعک زدن حرف افتاد

البته با کمک گفتار درمان

چون کلمات غلط میگف

مثلا مدرسه(   ر )رو‌نمیشنید مثلا میگف مدسه

الان با کمک گفتار درمان بهتر شد

با سمعک

یه سوال 

فک کن شما به عنوان یه بچه

من یه مادر بی تجربه 

فک میکنی چجوری اینا که میگی اتفاق میفته؟

همین رفیق بودن با بچه!

کلا مشکلاتت چی بود که میتونه برا من تجربه باشه

ببخشیدا

وقتتم مبگیرم

کتاب  خوبه

واثلی در کنارش تجربه های واقعی خیلی خوبه

نه این چه حرفیه 

ببین این رفیق بودن زمانی اتفاق نمیوفته که دنیای تو و بچت خیلی متفاوت باشه همینکه نتونید باهم بسازید و همدیگه رو درک کنید مامان من دقیقا همین بود مشکلات من با مامان خیلی زیاد بود چون تجربه نداشت اما خب بچه بودم منم حالیم نبود هیچی نمیگفتم ولی بزرگ تر شدم تو روش وایمیستادم که خوشش نمیومد ولی خب نیاز بود تا بلاخره هم رفتارای اون درست بشه هم من 

ببین مامان من سر کوچک ترین چیز دعوا و تهدید میکرد مثلا ابتدایی بودم خب مادره دوس داره بچش بهترین باشه ولی جوری بود که من نوزده میشدم گریه میکردم راه مدرسه تا خونه رو چون میدونستم مامانم تنبیهم میکنه یا هیچ وقت یادم نمیره یه سری همین ابتدایی بودم معدل ترم اخرم هجده شد بعد مامانم لباس و مانتو مدرسم رو پرت کرد از پنجره بیرون و داد میزد که دیگه حق نداری بری مدرسه میشینی خونه تو خونه داری بهم کمک میکنی فک کن بعدش عذرخواهی کرد ولی خب به چه درد من میخوره؟ 

هیچ وقت به بچت نگو کاش تورو از خدا نمیخواستم یا هیچ وقت نگو فلانی رو ببین اون چه بهتر و سرتر از توعه کاش اون بچه من بود من هروقت یاد این حرفهای مامانم میوفتم دلم میشکنه واقعا رو روح و روان بچه تاثیر داره همیشه بهم میگفت من چی کم گذاشتم برات گفتم جسمی هیچی کم نذاشتی اما از لحاظ روانی با این کارات داغونم کردی 

بعد من یبار مامانم خیلی بد و ناجور این حرف رو بهم زد که من تورو نمیخوام و فلان منم از خونه زدم بیرون فرار کردم فک کن کلاس چهارم بودم بچه بودم خیابون ها رو نمیشناختم اخر شب پیدام کردن اونم همسایه روبه روییمون منو دیده بود میگفت مامانت نگرانت شده منو به زور برد خونه بازم نمیخواستم برم میگفتم مامانم منو نمیخواد رفتم دم خونه دیدم ماشین پلیس و کلی ادم جلو در ساختمون مان عمم و مادربزرگم  خونمون بودن با چشم گریون اون روز مادربزرگم خیلی دعواش کرد 

بعد تک بچه ای بدیش اینه که بعضی خانواده ها مثل مامان من به بچشون خیلی وابسته میشن و گیر میدن و نمیذارن ازش دور بشه من حتی خونه دوستامم نمیتونستم برم چرا چون یا مامانم بهشون اعتماد نداشت یا خونه مامان خودش شبا نمیذاشت بخوابم هی میگفت دختر بالشت زیر سر مادره باید همه جا با مامانش باشه خب این خوب نیست این باعث شد من برای انتخاب دانشگاهم دورترین جای ممکن رو  هم بزنم که فقط از خانوادم دور باشم و اعصابم راحت باشه

یجوری باش که اگر به بچت گفتی یه هفته نیستی پیشش نگه اخجون داره میره باهم دوست باشید نه اینکه همش برید رو اعصاب هم خب معلومه بچه زده میشه از همه چی مخثوصا از والدینش بعد خدایی نکرده میره سمت ادمای ناباب :) 

بعد بچت بزرگ تر شد به نظرش حداقل احترام بذار وادارش نکن به انجام کاری که دوس نداره تو یه سری موارد لازمه ها من کلی میگم مثلا من رشته ریاضی دوس نداشتم به حرف مامان رفتم پشیمون شدم خودمو کشتم گفتم میخوام برم انسانی گفت من نمیذارم منم دختر لجبازیم شدید گفتم پس درس نمیخونم هیچی گفت باشه اینده خودته ، خودت تباهش میکنی گفتم باشه و باور کن سال بعدش ترم اول من همه درسا رو مشروط شدم اخر پای مشاور و معاون مدرسه کشیده شد وسط .سال بعد عوض کردم انسانی خوندم معدلم اومد رو نوزده مامانم پز میداد همه جا اره دخترم ال شده خیلی درس خونه همه معلما ازش تعریف میکنن بعدشم باز پشیمون شد اما خب اینم این وسط بگم عذرخواهی و پشیمونیش دیگه به درد من نمیخوره چون من همه چیو با جنگ اعصاب باید بهش میرسیدم چون فکر میکرد خودش عاقل و همه چیو میدونه و منم یه بچه ام که هیچی حالیم نی زیاد هم بهش گفتم من عروسک خیمه شب بازی شماها نیستم منو به دنیا اوردی درست بزرگم کردی درست ولی قراره زندگی خودم رو داشته باشم و از عمری که دارم استفاده کنم نه همش تو محدودیت های بی‌مورد باشم نه هر محدودیتی چون بلاخره یه چهارچوب لازمه همیشه

بعد بشین پای دردول بچت مثل یه دوست نه اینکه سریع یهو فاز نصیحت برداری یا بگی دیدی گفتم هی گفتم اینجوری نکن یا سرزنشش کنی دو بار اینکارو کنی دیگه عمرا دفعه سوم بچت چیزی بهت بگه بعد ممکنه این نگفتن تبدیل بشه به دروغ گفتن و این مقصر اصلیش میشه والدین چرا چون اگر با بچت رفیق بودی بهت میگفت نه اینکه ازت بترسه و یه چیز دیگه تحویل بده من مامانم یه مدت هی بهم میگفت تو اعتمادم رو سلب میکنی از خودت به خاطر دروغات منم رسما گفتم مقصر خودتی 

هزار بارم گفتم ببین یه بچه حتی خود من بخوام کاری رو بکنم خیلی راحت میتونم مامان بابام رو بپیچم و انجامش بدم ولی خب واقعا حیف نیست؟ من خودم دوس‌دارم مامانم بدونه که اقا مثلا من این تایم فلان جام نه اینکه الکی بگم تو راه خونم و هزار جور استرس بکشم

بعد یه چیز مهم اینه که هرچیزی به موقعش خوبه مثلا من الان تو این سن دوس دارم با دوستام برم بیرون اگر مامانم هی مانعم بشه زمانی که من مستقل بشم شاید این مورد برام دیگه اهمیتی نداشته باشه چون تو اون زمان تو اون سن من احتیاج داشتم به انجام اونکار تو پنجاه سالگی به دردم نمیخوره 

اهان زیادی هم هی کنترلش نکن این واقعا رو اعصابه که مثلا بیرون باشی و مامانت هی زنگ بزنه بگه کجایی چرا نمیای بیا دیگه پس کجا موندی و ... این باعث میشه کوفتش بشه یا بعد یه مدت اصلا دیگه جواب تلفنت رو هم نده دیدم که میگما من یکی از دوستام مامانش رو گذاشته بود تو بلک لیست گوشیش از بس بهش زنگ میزد و کنترلش میکرد 

مشاور رفتن هم گاهی نیازه باعث میشه یه نفر با یه زاویه دیگه به موضوع نگاه کنه و اشکالات رو بگیره

خلاصه که ارههه مامانم اشتباهات زیادی کرد و الان تازه متوجه شده و خیلی پشیمونه تو تمام این موارد که گفتم ولی خب دیگه فایده ای نداره همه اینا گذشت فعلا مهم همینه که سعی داره تغییر کنه و اینم خودش خوبه

بازم خواستی هست فعلا اینا به ذهنم رسید ولی واقعا هم زیاد میشه هم خیلی فاز غم داره😂😂

 اینم زیاد شد شرمنده ولی اینارو گفتم که بدونی و انشاءالله تو مادر خوبی بشی براشون :) 

بازم چیزی سوالی مد نظرت بود بگو میگم بهت

دو تا شد چون اجازه نمیداد بیشتر نمیدونم چقدر کلمه بفرستم :)