سربازآقا
از خدا که پنهان نیست از شما چه پنهان اینجا آلودگے دلهایمان از حد هشدار فراتر رفته نفسهایمان به شماره افتاده
سالهاست زندگیمان تعطیل رسمے است
هواے باریدن ندارےمولاجان؟
گِرهے کور ظهورت منم، قبول
اما خدا را چه دیدے شاید قرار است حُرّ تو باشم.
گذر ثانیه هاے نیامدنت سخت است
همه عمر پاییزِ نبودنت است که دانه دانه زمستان میشود
بیا و براے همیشه بهارے کن.
بیا و دلهاے مُردهیمان را که به شال سبزت گره زده ایم با دم مسیحایے خودت زنده کن.