هرگز از مرگ نهراسیدهام
اگرچه دستانش از ابتذال شکنندهتر بود!
هراسِ من
باری
همه از مردن در سرزمینیست
که مزدِ گورکن
از بهای آزادیِ آدمی
افزون باشد...
جُستن
یافتن
و آنگاه
به اختیار برگزیدن
و از خویشتنِ خویش
بارویی پیافکندن
اگر مرگ را از این همه ارزشی بیشتر باشد
حاشا حاشا که هرگز از مرگ هراسیده باشم
صدایت میزنم گوش بده قلبم صدایت میزند.شب گِرداگِردَم حصار کشیده استو من به تو نگاه میکنم،از پنجرههای دلم به ستارههایت نگاه میکنمچرا که هر ستاره آفتابیستمن آفتاب را باور دارممن دریا را باور دارمو چشمهای تو سرچشمهی دریاهاستانسان سرچشمهی دریاهاست.
لازم نیست یکدیگر را "تحمل"کنیم، کافیست همدیگر را "قضاوت" نکنیم.
لازم نیست برای "شادکردن" یکدیگر تلاش کنیم، کافیست بهم "آزار" نرسانیم.
لازم نیست دیگران را "اصلاح" کنیم، کافیست به "عیوب" خود بنگریم.
حتی لازم نیست یکدیگر را "دوست" داشته باشیم، فقط کافیست "دشمن" هم نباشیم.
آری، در کنار هم شاد بودن و با آرامش زیستن، سخت ساده است!
برای حاجت دلتون صلوات میفرستم 💛
(شعر بلد نیستم❤)
آیدای کوچولوی من!
تو را دوست دارم؛ و این دوست داشتن، حقیقتی است که مرا به زندگی دلبسته میکند. همهی شادیهایم در یک لبخند تو خلاصه میشود؛ و کافی است که تو قیافه ناشادی بگیری تا من همهی شادیها و خوشبختیهای دنیا را در خطوط درهم فشردهی آن -چهرهای که خدا میداند چقدر دوستش میدارم- گم کنم!
احمد_شاملو#
دهانت را میبویند،
مبادا گفته باشی دوستت دارم!
دلت را میپویند،
مبادا شعلهای در آن نهان باشد!
روزگار غریبی است نازنین؛
نور را در پستوی خانه نهان باید کرد.
عشق را در پستوی خانه نهان باید کرد...
.
.روزی ما دوباره کبوتر هایمان را پیدا خواهیم کرد
و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت
.روزی که کمترین سرودبوسه است و هر انسان
برای هر انسان برادری است
روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند
قفل افسانه ای است وقلب رای زندگی بس است ...
.روزی که هر لب ترانه یی ست تا کمترین سرود ،
بوسه باشد .
روزی که تو بیایی برای همیشه بیایی و
مهربانی با زیبایی یکسان شود .
روزی که ما دوباره برای کبوترهایمان دانه بریزیم . . .
و من آن روز را انتظار می کشم حتی روزی که دیگر نباشم احمد_شاملو#
چراغی در دست
چراغی در دلم،
زنگار روحم را صیقل میدهم
آینهای برابر آینهات میگذارم
تا از تو، ابدیتی بسازم...
هیچ بیشه ای بی خاطره نیست ،
ﺍﺯ ﻫﻢ ﺁﻏﻮﺷﯽ ﺑﺎ ﺑﺎﺩﻫﺎ ؛
ﻭ ﻫﯿﭻ ﺟﻨﮕﻠﯽ ﻋﺎﺷﻖ ﻧﺸﺪﻩ ،
ﻣﮕﺮ ﺑﺎ ﺑﻮﺳﻪ ﻫﺎﯼ ﺑﺎﺭﺍﻥ ؛
"ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻨﻢ"
ﮐﻪ ﺯﻧﺪﻩ ﻣﺎﻧﺪﻩﺍﻡ
ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ
ﺑﯽ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﭙﯿﭽﺪ
ﺩﺭ ﻧﻔﺲ ﻫﺎﯾﻢ ...
