ارتباط موثر و احساس تنهایی

از دست خودم عاصی ام، من یک آدم دل رحم هستم بقیه ازم دلخور هستن کاش خودمم میدونستم چرا،مثلا خواهر خودم،در این شهر غریب فقط اینجاست اونم قهر کرده بخاطر اینکه زنگ زده بود گفت من دلم گرفته گفتم خب بیاین اینجا،فردا شب قرار بود بیاد فردا غروب زنگ زده خواهرشوهرم قراره بیاد من نمیام،گفتم خب زودتر میگفتی میگه مگه چی شده حالا و قهر،پدرشوهرمو یک عمر تر و خشک کردم و بهش رسیدم گاهی اوقات پول دستی میدادم بهش که کم نیاره و بره دکتر،الان رفته خونه برادرشوهرم زنگ زدم حالشو بپرسم میگم خونه ای یا بیرون حالت چطوره بابا،میگه خونه آقا ... هستم و خیلی سرد و یخ خداحافظی کرد،حالا این آقا...با ما قهره چون اول عقدمون وقتی شوهرم دنبال کار میگشت زنش نذاشت بره خونشون و گفت خودمون گرفتاریم بالاخره شوهرم کار پیدا کرد اونا بعدا گفتن شما چرا زنگ نمیزنین و احوال نمیپرسین دیگه نمیخوایم رفت و آمد کنیم الکی میگفتن چون منو شوهرم دست به دست هم دادیم و زندگیمونو از صفر ساختیم خونه و ماشین و ....اینا رو گفتم که بگم کلا همه سعی میکنن منو ناراحت کنن،آخه چرا نه اهل فضولی هستم نه غیبت نه دو بهم زنی، پشت سر دشمنم هم بد نمیگم به هر کی نداره کمک میکنم پول نداشته باشم دلسوزی میکنم آخه چرا مردم اینقدر غرور دارن،برادرشوهرم در خیابون همسرمو دیده ،همسرم رفت دست بده روشو کرد اونور و رفت،مگه چند روز زنده ایم چرا آخه،گاهی احساس میکنم دارم دیوونه میشم،با هر کی رفت و آمد میکنم یک چیزی میشه، از طرفی در شهر غریب  تنهام دلم یک هم صحبت میخواد،از وقتی دوتا بچه کوچیکم پشت سر هم بدنیا اومدن دیگه سرکار نمیرم و افسرده شدم