خانمهایی که دارید بخاطر بچه تون زندگیتون رو ادامه میدید چطوری میشه با این قضیه کنار اومد؟ چطوری خودتون رو آروم میکنید؟ من بخاطر فرزندم لحظه ای به جدایی نمیتونم فک کنم اما از درون ویرانم..قصدم راهکار گرفتن واسه درست شدن زندگیم نیست فقط میخوام بدونم یک زن چطور میتونه بدون عشق و علاقه و با مرگ آرزوها و رویاهاش زندگیش رو ادامه بده و مادر خوبی باشه و فرزند خوبی هم تربیت کنه؟
خیلی ناراحتم که بدون هیچ محبت و مهربانی و ناز و نوارش باید صبحا بیدار شم مشغول بچع داری و کارای خونه باشم بدون انگیزه خیلیییی سخته کاش میشد تنها زنذکی میکردم کسی وارد زندکیم میشد که دوسم داشت