سلام باباجانم...سلام سایه ی سرم
سلام صاحب زمانم...
راستش رو بخواهی حال دلم خیلی خرابه
هرچه فکر کردم با کی دردمو بگم...با کی گریه کنم ... با کی سبک کنم خودمو...دیدم هیچکسو ندارم جز تو
بابا جانم
خستم
خودت میدونی چرا...
من با این طفل معصوم در شکمم دارم زره زره آب میشم...دارم غصه میخورم و غم...
من الان چیکار کنم؟ کجا برم؟ به کی شکایت کنم؟
بخدا این حق من نبود
منی که دلم نمیومد دلی رو بشکنم حالا مدام دلم شکسته میشه
اونقد خورد شدم اونقد زمین خوردم ک دیگه هیچ نایی ندارم برای بلند شدن
مگه شما صاحب من نیستی؟ اگه نگام نکنی کیو دارم کمک بخوام ازش؟
بابا دلم خونه...... اونقد نمک به زخمم ریختن که درد امونم رو بریده...
میشه بیام پیشت؟ من اینجا غریب و بی کسم
هیچکس از حال دلم خبر نداره
هیچکسو ندارم هیچکسو هیچکسو
من از این آدمای شهر بیزارم
من از این دنیا خستمممم خستههه
یاصاحب الزمان برس بدادم
من دختر ناخلفتم میدونم...ولی اگه تو پناهم ندی بیچاره تر میشم...
بمیرم برای طفل معصومم که باید خون دل بخوره....
دلم شکسته...نه یکبار...هزاران بار...ولی باز لبخند زدم و پینه زدم اما دیگه نایی نمونده برام...دیگه نمیتونم بلندشم
میشه بیام سرمو بزارم رو خاک پاهات های های گریه کنم؟
یااباصالح اغثنی...
