زندگیم و جوونیم به باد رفته!!!
بیست و نه سالم الان ،,,,,,,ده سال از دوران جوونیم با استرس و دعوا و ناراحتی گذشت ،
الان هم که اینقد داغونم از نظر روحیه که احساس میکنم پیر شدم و واقعا هم شدم
احساس پشیمونی ،،دل مردگی ،،،،،،ناراختی ،،بی حوصلگی
شایدم افسرده شدم ،،نمیدونم
تو که خودت خرج خودتو بچه تو میدی شوهرت این وسط چکاره س به چه دردی میخوره دقیقا .چکاره س شوهرت
از اول خونه نداشت که
خاهرم کار میکرد همیشه بزور خرید ،حتی چکشو برگشت زدن و تا زندان رفتن پیش رفت ،نزول برداشت
سه سال با بچه ش اومد خونه ی پدری زندگی کرد
ان شاالله شما هم خونه میخری
ولی تصمیمتو بگیر قطعی و شروع کن
یهو وسط کار نظرت عوض نشه
بنظر من که نمون تو این زندگی
هرجا کنار بکشی منفعته
بچتم گناه داره تو اون محیط بزرگ بشه
آقا بالاسر هست که مایع عذاب خودم و دخترم شده !!!
عزیزم چیکار کنم وقتی خانواده ام پشتم نیستن
وقتی به مادرم میگم این آدم اینجوریه !! مادرم میگه بساااز
آخه چقد بسازم
ده سال ساختم خب بدتر شد و زبونش درازتر
آخه مگه من چندبار زندگی میکنم
الان هم حرفی ندارم ،،،،،،خودش میاد سرراهم هرروز بهونه و دعوا !!!
اگه میتونی خودت جایی اجاره کنی و مستقل باشی جدا شو ولی اگه قراره بری خونه بابات، همین خونه شوهرت بی منت تره..
البته بستگی به خانوادت داره ولی اصولا زندگی با پدر و مادر بعد از طلاق سخته و سرکوفت زیاد میزنند
عزیزم جدا شو
یه خونه مستقل بگیر با دخترت خوش زندگی کنید حالا که خرج زندگی با خودته
به خونوادتم رو نده که دخالت کنن و بخاطر حرف مردم نزارن جدا زندگی کنی
بره گمشه شوهرت
خدا رو چه دیدی شاید یه ادم حسابی هم سرراهت قرار گرفت و ازدواج مجدد کردی
الان ک مسیولیت همه چیز با توعه چیزی با اون نیست
محبتم میکنه؟
اگ ن ک خب جدا بشی بهتره
