*****جذب گروهی*****

شکرگذاری


سپاسگذاری از خداوند یکی از بارزش ترین درسهای زندگی را به ما می آموزد.
همین جا و هماکنون سپاسگذاری کنیم.
شکرگذاری از خداوند روحیه شما را جوان نگه میدارد، چون شما زا قادر می سازد که دست معجزه گر او را در هر چسز که اطراف خود می بینی مشاهده کنی.
شکرگزاری نوری است که می تواند درون ما را روشن کرده و محیطی را که در آن زندگی می کنیم نورانی کند.
شکرگذاری به ما کمک میکندکه قدرت تحمل و پذیرش خود را افزایش دهیم. شکرگذاری ما را به سوی سخاوتمندانه بخشیدن هدایت میکند و نگرانی و دلشوره را از بین میبرد.
شکرگذاری قفل کمال زندگی را باز میکند. شکرگذاری گذشته ما را پرمعنا میکند، برای امروزمان آرامش و برای فردایمان رویا می سازد.




بعضی از مردم همیشه غر می زنند که گلهای گل سرخ خار دارند.
من سپاسگذارم که خارها، گل سرخ دارند.

سلام دوستای عزیز .... مامان الی بیگ لایک بچه ها امشب سعی میکنم یک آهنک آروم و فوق العاده و تاثیر گذار رو بذارم ..البته که این نظر من هستش و تا نظر شما چی باشه .......

مامان الی این تمرینات شکرگذاری که من دارم می گذارم از وبلاگی که معرفی کردم در کل با تمرینات شما که قبلا گذاشتید فرقی نداره ... اما شما هم دقیقا از همین وبلاگ گذاشته بودید؟ یا نه ؟ ....

دوستان آیا موقع دعا باید حتما اسم تک تک افراد گروه راببریم, یا گروه مورد نظر را بگوییم کافیست؟؟؟؟؟؟؟؟

همین که یاد بچه ها ی تاپیک باشید مامانم اینا خودش کلی انرژی مثبته .....

ممنون مانی جان . . . .

ســــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــلام 1 2 3 حــــــــــــــــــــــــــــــــرکت ............ بهترین ها رو برای همه آرزو می کنم .....

دوست جونا یه آهنگ دیگه فوق العاده آروم و تاثیرگذار ... امیدوارم شما هم از شنیدنش لذت ببرید و هر آنچه باهاش آرزو و تصور می کنید به دست بیارید ......... ای فراسوی هستی سپاسگزار ...... http://89.248.172.6/dvv.php?q=-2uefddctqkz

مراحل بخشایش


قبل از رسیدن به مرحله بخشایش و بخشودن باید چهار مرحله ی مهم را پشت سر گذاشت.
1- اولین مرحله: مرحله** درد و رنج **است.فردی در حق ما مرکتب خطا و یا بی عدالتی شده، یا کار پست و حقیری نسبت به ما انجام داده است که نمیتوانیم آن را فراموش کنیم. نکته اینجاست که باید بخاطر داشته باشیم، که این من ما نیست که احساس رنج و صدمه می کند، بلکه این همان حس خودخواهی است که فورا به سراغ ما می آید.
2-مرحله ی دوم: این است که درد و رنج ، ما را به سمت** نفرت **سوق می دهد. من هرگز قادر نیستم دردها و صدماتی را که در طول سالها کشیده ام، فراموش کرده و تفکرات و اندیشه های مثبت و خوب را به سمت دشمنم اراسل کنم.
3-مرحله ی سوم** آرامش** است. رحمت الهی مرا دریافته و من نیز با نوری تاره، شروع به دیدن کسی می کنم که بیشترین آسیب را به من رسانده است. من شروع به فهمیدن مشکلات او میکنم. حافظه ام آرامش یافته و اکنون دوباره آزاد هستم.
4-مرحله ی چهارم **با یگدیگر بودن** است. من مشتاقانه خواهان برقراری روابط دوستانه با کسی هستم که به من صدمه و آزار رسانده است. او را به زندگی خود دعوت میکنم ، عشق و علاقه را با وی تقسیم کرده و هر دو سمت رابطه ی جدید، آرامش بخش و دوستانه حرکت می کنیم.




ما به یاری نرمی و ملایمت پیروز می شویم. ما از طریق بخشودن به فتح قلوب می پردازیم.

روز چهارم : سلامتی، هدیهی زندگی سلامتی بزرگترین ثروت است. ویرژیل، شاعر روم باستان (۱۹-۷۰ پیش از میلاد) سلامتی گرانبهاترین موهبت در زندگیِ انسانهاست و همواره سلامتیِ خود را بیش از هر چیز دیگری مهیا و تضمین شده میدانیم. برای بسیاری از ما، سلامتیمان تنها زمانی مهم است که آن را ازدست میدهیم. آنگاه به این واقعیت پی میبریم که بدون سلامتی، هیچ چیز نداریم. یک ضربالمثل ایتالیایی هست که حقیقت را دربارهی سلامتیِ ما میگوید: «کسی که از سلامتیاش لذت میبرد، ثروتمنداست. حتی اگر خودش آن را نداند.» در حالی که ما به ندرت به تندرستیِ خود میاندیشیم و درستیِ این جمله رادرنمییابیم مگر آنکه به بیماریِ هرچند کمی مثل سرماخوردگی، یا آنفولانزا دچار شویم و در بستر بیفتیم. هنگامی که بیمار میشویم هیچ چیز جز بازیابیِ سلامت برایمان مهم نیست. سلامتی هدیهی زندگیست؛ این چیزی است که به شما داده شده و هر روز به شما داده خواهد شد. علاوه بر هر کاری که برای سلامتیِ خود انجام میدهیم، باید برای داشتن چنین موهبتی شکرگزار باشیم، تا سلامتیِ بیشتری به دست آوریم. به یاد داشته باشید: «هرکس که برای سلامتیاش سپاسگزار باشد به او بیشتر داده خواهد شد و هرکس برای سلامتیاش سپاسگزار نباشد، سلامتیاش از وی بازپس گرفته میشود.» شاید افرادی را بشناسید که شیوهی سلامتی را در زندگی برگزیدهاند ولی با این حال سلامتیِ خود را از دست دادهاند. شکرگزار بودن در مقابل سلامتییی که دریافت میکنید بسیار شورانگیز است. وقتی برای سلامتیِ خود شکرگزاری میکنید، شما نه تنها در حفظ سلامتیِ کنونیتان میکوشید بلکه در همان حال نیروی قدرشناسی را به کار میاندازید تا جریان سلامت را به سوی شما هدایت کند. همچنین درخواهید یافت که وضع سلامتیتان نیز بهتر میشود. دردهای کوچک، خالها و لکههای پوستی، به صورتی باورنکردنی ناپدید میشوند و درمییابید که انرژی و شادی و سرحالی و سرزندگیتان به شکل قابل توجهی افزایش مییابد. آنگونه که در تمرین بعدی خواهیددید، با تمرین روزانهی قدرشناسی برای سلامتیتان، نور چشمتان بیشتر میشود، شنوایی و تمام احساسات و کارکرد تمامیِ اعضای بدنتان بهتر خواهدشد و همهی اینها به گونهای غیرمترقبه به سراغتان میآید. سپاسگزاری ، نوعی واکسن ضد زهرابهها و ضد عفونت است. جان هنری جووت (۱۹۲۳ – ۱۸۶۴) کشیش و نویسنده میزان شکرگزاریِ شما به خاطر سلامتی، مشخص کنندهی میزان بهبودی است که در سلامتیتان به صورت افزایندهای دیده خواهد شد و به همان میزان که قدرشناس سلامتیتان نباشید، به همان میزان سلامتیِ خود را از دست میدهید. زندگیکردن با کاهش سلامتی یعنی آنکه یارایی، انرژی و توان، سیستم ایمنی و تمام ساختارهای دیگر بدن و ذهنتان کاهیده میشود. قدرشناس سلامتی بودن به شما یاری میدهد تا به خاطر شکرگزار بودن سلامت بیشتری دریافت کنید و در عین حال، فشار و نگرانی را از بدن و روانتان میزداید. پژوهشهای علمی نشان میدهد که فشار و تنشهای جسمی و روانی عامل اساسیِ بسیاری از بیماریهاست. همچنین نشان میدهدکه افراد قدرشناس سریعتر شفا مییابند و به تقریب ۷ سال بیشتر زندگی میکنند. میزان سلامتیِ فعلیتان مشخص کنندهی میزان شکرگزاریِ شما بوده است. اگر احساس سنگینی میکنید و در زندگیتان باید زحمت و مرارت زیادی متحمل شوید و یا اینکه احساس جوانتر بودن از سن خود را ندارید، آنگاه زندگیِ شما با سلامتیِ کم درگذر است. یکی از مهمترین عوامل از دست دادن این احساس قدرت، به خاطر نبود شکرگزاری است. تمامیِ اینها باید تغییر یابد و این با استفاده از نیروی قدرشناسی میسر خواهد شد! تمرینهای این بخش، با خواندن پاراگرافهایی دربارهی سلامتیِ بدنتان شروع میشود که در ادامه میآید. وقتی جملههایی را که به صورت سیاه در متن نوشته شده دربارهی هریک از اعضای بدنتان خواندید، چشمانتان را ببندید و این جملهی نوشته شده به صورت سیاه را در ذهنتان تکرار کنید و تا آنجا که میتوانید در ارتباط با آن عضو از بدنتان سپاسگزار باشید. به یاد داشته باشید که وقتی به علت قدرشناسیتان فکر میکنید، آنگاه قدرشناسی را شدیدتر احساس خواهید کرد و هرچه احساستان عمیقتر باشد آنگاه، نتایج جالب آن را سریعتر و بیشتر در سلامتتان خواهید دید. به رانها و پاهای خود بیندیشید. آنها وسیلهی اصلیِ جابجایی در زندگیِ شما هستند. به تمام کارهایی فکر کنید که با پاهاتان انجام میدهید: حفظ تعادل، نشستن، برخاستن و ایستادن، رفتن به حمام، رفتن به آشپزخانه برای نوشیدن آب و رفتن به سوی اتومبیلتان. پاها شما را به سوی مغازهها، به خیابانها، به فرودگاه و به سوی ساحل میبرند. تواناییِ راه رفتن، به ما آزادیِ لذت بردن را از زندگی میدهد. پس بگویید: به خاطر پاهایم سپاسگزارم و به راستی از پاهاتان سپاسگزار باشید. به بازوها و دستهاتان فکر کنید و اینکه در طول روز چندچیز را برمیدارید و توی دستتان نگه میدارید. دستها مهمترین وسیلهی شما در زندگی هستند و آنها در هر روز و بیوقفه مورد استفاده قرار میگیرند. دستها این امکان را به شما میدهند که بنویسید، غذا بخورید، یک تلفن یا کامپیوتر را بگیرید، لباس بپوشید، به حمام بروید، اشیا را بردارید و نگهشان دارید و با آنها کارهای مختلف انجام بدهید. بدون استفاده از دست شما به دیگران وابسته میشوید بنابراین به خاطر دستها، بازوها و انگشتانتان سپاسگزار باشید. به حواس شگفتانگیزتان بیندیشید، حس چشایی به شما کمک میکند که در طول روز از خوردن و نوشیدن لذت ببرید. شما تجربهی از دست دادن این حس را هنگام سرما خوردگی یا بیماری دارید، در چنین حالتی لذت حاصل از خوردن و نوشیدن بر شما حرام میشود. چون دیگر چشیدن مزهی غذاها و نوشیدنیها برایتان میسر نیست. پس برای داشتن این حس چشاییِ شگفتانگیز کلمهی سپاسگزارم را بر زبان بیاورید. حس بویاییِ خود را در نظر بگیرید، این حس به شما کمک میکند تا شمیم خوش زندگی را حس و تجربه کنید: بوی گلها، عطرها و ادکلنها، شام در حال پختن، آتش شعلهور در یک شب زمستانی، هوا در یک روز تابستانی، بوی چمن اصلاح شده و بوی زمین باران خورده. پس به خاطر حس بویاییِ خارقالعادهتان بگویید: سپاسگزارم. اگر حس لامسه نداشتید، هیچوقت گرم را از سرد تشخیص نمیدادید، نرم را از تیز، یا سخت را از ظریف. شما هیچگاه نمیتوانستید اشیا را حس کنید و یا به صورت فیزیکی عشق را ابراز و یا دریافت کنید. حس لامسه به شما اجازه میدهد تا کسانی را که دوستشان میدارید در آغوش بگیرید و حس لمس دست دیگران یک حس ارزشمند در زندگی است. بنابراین برای حس لامسهی ارزشمندتان بگویید سپاسگزارم. به چشمان معجزهآساتان فکر کنید، که به شما اجازه میدهد تا چهرهی افرادی را ببینید که دوستشان دارید، کتاب و روزنامه و ایمیل بخوانید و به تماشای تلویزیون بنشینید و از دیدن مناظر زیبای طبیعت لذت ببرید و راهتان را در زندگی ببینید. برای مدت یک ساعت چشمبندی را روی چشمانتان ببندید و سعی کنید کارهایی را انجام دهید که به طور معمول انجام میدادید، در این حالت شما قدر چشمانتان را خواهیددانست. پس به خاطر چشمهاتان که به شما تواناییِ دیدن میبخشند، بگویید: سپاسگزارم. به گوشهاتان بیندیشید، که به شما این توانایی را میبخشند تا صدای خودتان و یا دیگران را بشنوید و به این ترتیب شما میتوانید با دیگران حرف بزنید. بدون گوش و حس شنوایی، شما نمیتوانید از تلفن استفاده کنید و یا به موسیقی، رادیو و صدای عزیزانتان گوش دهید. حتی نمیتوانید به هیچ صدایی در محیط اطرافتان گوش بسپارید. به خاطر گوشهاتان بگویید سپاسگزارم. اما معجزهوارتر از هر حس یا سیستم، یا اندامی در بدن، قلبتان است. قلبتان زندگیِ هر ارگان دیگری را در بدن کنترل میکند و زندگی را در هر اندامی از بدنتان به جریان میاندازد. پس بگویید قلب سالم و قدرتمندم، از تو سپاسگزارم. سپس، یک کارت یا کاغذ بردارید، و روی آن با حروف درشت بنویسید: هدیهی سلامتی مرا زنده نگه داشته است. کارت را امروز با خودتان نگه دارید و جایی بگذاریدش که مطمئن باشید آن را میبینید. اگر میز کار دارید، آن را درست پیش روی خود قرار دهید. اگر راننده هستید آن را توی ماشین یا تریلیتان بگذارید که بتوانید همواره آن را ببینید، اگر بیشتر وقتها در خانه هستید، آن را در محلی یا جایی بگذارید که وقتی برای شستن دستانتان میروید ببینیدش یا آن را در نزدیکیِ تلفنتان بگذارید. به هر حال آن را در محلی قراردهید که همیشه یادداشتهاتان را آنجا میگذارید. امروز، در دست کم چهار موقعیت متفاوت، وقتی نوشته را میبینید آن را به آرامی بخوانید و تا آنجا که میتوانید برای هدیهی سلامتیتان قدرشناس باشید. قدرشناس بودن به خاطر سلامتیِ حال حاضرتان برای حفظ آن بسیار واجب است، همچنین این اطمینان خاطر را به شما میبخشد که روند بهبود در سلامتی با افزایش انرژی و میل و رغبت شما به زندگی ادامه مییابد. اگر شکرگزاری به همراه مراقبتهای پزشکیِ معمولی باشد شاهد انقلابی در سلامتی خواهیم بود و این بهبود به مانند معجزهای است که ما پیشتر هرگز ندیدهایم. تمرین شماره ۴ سلامتی، هدیهی زندگی ۱- گامهای یک تا سه از تمرین شمارهی یک را تکرار کنید، موهبتهای خود را بشمارید: لیستی بنویسید از ده موهبتی که دارید و بعد از خواندن هر کدام از این موهبتها علت قدرشناسیتان را نسبت به آن بنویسید و بعد لیست را بازخوانی کنید و برای هر موهبت سه بار بگویید سپاسگزارم و احساس قدرشناسی داشته باشید. ۲- روی یک تکه کاغذ یا کارت، جملهی زیر را با خط درشت بنویسید: هدیهی سلامتی مرا زنده نگه داشته است. ۳- کارت یا کاغذتان را در جایی بگذارید که امروز بتوانید در ساعتهای مختلف آن را ببینید. ۴- در دست کم چهار موقعیت متفاوت، جمله را به آرامی و آرامش بخوانید و تا آنجاکه میتوانید برای هدیهی ارزشمند سلامتیتان احساس قدرشناسی داشته باشید. ۵- امشب، پیش از به خواب رفتن، افکارتان را متمرکز کنید و کلمهی سپاسگزارم را برای بهترین اتفاقی که در طول روز برایتان رُخ داده بگویید.

کلاس جادوگری یک جادوگر( جلسه ی 11_بخشایش) سلام به همه ی دوستهای خوبم. واما درس امروز...این درس رو به خاطر همه ی کسان دیگری که هنوز خودشون رو کامل پیدا نکردندو هنوز از دست خودشون، کلافه و ناامید می شند می گذارم. می خوام برای آروم تر شدن این دوستهام اعتراف کنم که من هم همین طورم! من هم گاهی از خودم ناامید و عصبانی میشم! اگه کسی این طور نیست، حتما" جزو مقدسینه! اگه ما داریم این تمرین ها رو با هم انجام می دیم به خاطر اینه که تا لحظه ی آخر زندگیمون، در این کشاکش قرار داریم.اگه فکر می کنیم کاملا" درست و مثبت شده ایم ، بهتره یک لحظه بایستیم و عمیق فکر کنیم!نکنه این چهره ی اطمینان رو "شیطان شخصیمون" به ما داده تا به خودمون غره بشیم؟! تا از پیدا کردن شمشیرمون باز بمونیم؟! شاید هنوز قسمتهایی از نیمه ی تاریکمون در سایه پنهان باشه و ما اون رو نشناخته باشیم! پس نا امید نباشیم.اما غره هم نباشیم! برای این که باور کنید ، با وجود این که گفتنش سخته اما باز از خودم می گم. من مدت ها منتظر یک سفری بودم . تا یک سری جدیداز تمریناتم رو همراه زیباییهای سفر، آغاز کنم. اما حالا که در این روزها این سفر رو شروع کرده ام و باید با تمام وجود شادمان باشم، انگار یک چیزی مانعه. یه چیزی در ته وجودم به من می گه " لایق یافتن شمشیرت نیستی!" من سه ساعت،در سکوت ،مراقبه کردم و کشفش کردم که قسمتی از " نیمه ی تاریک من " هنوز داره این پیام رو صادر می کنه که اینقدر که باید خوب باشم، نیستم! هنوز از جادوگر عشق شدن خیلی فاصله دارم! پس لایق شادمانی عظیم نیستم! می دونی همه ی این احساس ها از کجا نشات می گیره؟ یه بخش بزرگیش به عدم بخشایش خود بر می گرده. من هنوز خودم رو ، کاملا، به خاطر کم کاری هایم نبخشیده ام! به همین دلیل خودم رو در ته وجودم لایق بهترین ها نمی بینم! می دونی منظورم چیه؟ ...می گم... خوب! درست حدس زدین! درس امروز در باره ی تکنیک بخشایشه. این چیزیه که در همه ی مذاهب و مکاتب جزو اصول اساسی به شمار می یاد. دانشمندان ذهنی از جنبه های مختلفی اون رو بررسی کردند.من فقط چند تا از دلایلی رو که دانشمندان ذهنی می یارن تا ما بدونیم که باید خودمون و دیگران رو ببخشیم، رو می گم، چون می خوام زودتر به تمرینات عملی برسم. 1 _ همه ی ما در گذشته ها بعد از اشتباهاتمون یا بعد از عدم موفقیت هامون حتی درمسایل کوچک، این پیام رو وارد ضمیر نا خود آگاهمون کردیم که "من اونقدری که باید خوب باشم نیستم! " ( یعنی عدم بخشایش خودمون) بعد وقتی سعی می کنیم با تمام وجود از چیزی لذت ببریم، می بینیم نمی تونیم. بعد وسط هر امید، یک دفعه ناامیدی ها از راه می رسن. بعد می بینیم انگار هیچ چیزی خوشحالمون نمی کنه.چرا؟! چون بچه غول ما می گه: خودت گفتی خیلی خوب نبودی پس دلیلی نداره جایزه بگیری!پس ته هر خوشی منتظر غصه ای باش که از راه برسه! اصلا" من این رو برات می سازم تا تو خودت رو باهاش مجازات کنی! واسه ی همین حتی بعد از یک عالم تمرین ذهنی مثبت بودن یک دفعه می بینی همه چیز خراب میشه و همه ی اتفاقات ، مخالف با آرزوها و تصویر های ذهنیت، می شه! این به نیمه ی تاریک ما، بر می گرده که بعدا" با هم تمریناتش رو انجام می دیم، چون بحث مفصلیه برای بعد می گذارمش.فقط یاد آوری می کنم اگه ازتون خواستم بعد از هر تمرین حتی کوچک، در دفتر مراقبه تون از خودتون تشکر کنید و حتی برای خودتون به عنوان پاداش، هدیه بخرین، به این دلیل بود که یاد بچه غول بندازین که لایق پاداشهای خوب هستین چون اونقدر که باید خوب باشید، هستید! 2 _ دانشمندان ذهنی معتقدند چون ما درگیر کارما های رفتار و گفتارمون هستیم، برای پاره کردن زنجیر کارمایی باید دیگران و خودمون رو ببخشیم! یه مثال کوچولو می زنم.طبق قانون کارماها وقتی به کسی بدی می کنی، شخص دیگه ای همون بدی رو در حق تو انجام میده! پس هر بدی که دریافت می کنی ، کارمای رفتاری از خودته! اگه بدی رو با بدی پاسخ بدی( حتی به صورت ذهنی نه عملی) ، دوباره کارمای اون رو دریافت می کنی! به این می گن زنجیر کارمایی.و این مدام تکرار می شه. اما اگه کسی رو که بهت بدی کرده رو ببخشی، همین جا زنجیر کارمایی پاره می شه! 3 _ یه مورد دیگه که دانشمندان ذهنی به اون تاکید کردند اینه که هر عدم بخشایشی مثل یک زنجیر سنگین می مونه که به پای روح تو وصل میشه! هیچ کس بیشتر از خودت از این عدم بخشایش آزار نمی بینه. تا وقتی این زنجیر ها رو از پات قطع نکنی، نمی تونی یک قدم راه بری، اون وقت می خوای پرواز کنی؟! اون وقت می خوای با نیروی ذهنت آرزوهات رو جامه ی عمل بپوشونی؟! 4 _ علاوه بر این چون آدم ها با رشته های انرژیکی به هم متصل میشن، وقتی کسی رو نمی بخشن، هم چنان به اون آدم به وسیله ی رشته ی نفرت وصل هستن.این به اون معنیه که شما به همون صفتی که در اون شخص هست و شما رو رنجونده، وصل هستین.این یه جور تاکیده. که باعث تکرار شدن اون خصوصیت در دیگران و تکرار مجددش برای شما می شه! 5 _ شاید باورتون نشه اما عدم بخشایش و نفرت حتی در هاله ی بدن هم تاثیر می گذاره که قابل دیدنه!و از همه عجیب تر این که عدم بخشایش حتی روی چاکراهای بدن هم تاثیر می گذاره ! و در نتیجه باعث درد ها و بیماری های جسمی می شه! (بعدا" می خونیم) به عنوان مثال " وجدان ناراحت" که در اثر عدم بخشایش خود به وجود می یاد، در چاکرای 5 اثر می گذاره و باعث بیماری افسردگی می شه! یه کتاب هست به نام شفای زندگی که علت ذهنی همه ی بیماری ها رو توضیح داده. اون خیلی از بیماری ها رو نام برده که در اثر عدم بخشایش خود یا دیگران به وجود می یان.در کتاب "شفای سرطان" سرگذشت بیماران سرطانی نوشته شده که با بخشایش دیگران سرطان خودشون رو مداوا کردند! هر کسی که گره هایی در کارهاش داره وقتی شروع به بخشایش می کنه، خیلی از گره هاش شروع به باز شدن می کنند.عدم بخشایش مثل گره ای می مونه در مسیر حرکت انرژی. وقتی گره های انرژی درون ما جمع میشن، میتونن به شکل انواع مریضی ها، حتی به شکل چاقی موضعی شکم و ... شکل فیزیکی پیدا کنن.( چون انرژی ، چه مثبت و چه منفی، از بین نمی ره ، فقط تغییر شکل می ده!) وقتی ما می بخشیم در اصل وجود خودمون رو فنک شویی می کنیم. پائلو کوئلیو در کتاب خاطرات یک جادوگر از دروازه ی بخشایشی حرف می زنه که مقدسین معتقدند هرکس از اون بگذره ، مثل زائر راه سانتیاگو ثواب میبره! و جادوگر تا وقتی به ندای قلبش گوش نداده و از این دروازه نگذشته به معرفت لازم برای به دست اوردن شمشیرش نمی رسه! به عنوان آخرین دلیل می خوام از سخنان باگوان شری راجنیش ( اشو)براتون مطلبی رو بنویسم.اون در این باره، می گه:ما چنان از چیز های زاید و دور ریختنی انباشته شده ایم، که حتی اگر خدا بخواهد بر ما نازل شود، در وجود ما جایی خالی برای فرود آمدن نخواهد یافت!لیوان های ما پر است! حتی برای یک قطره ی کوچک هم جا نیست! باید لیوان هایمان را خالی کنیم! درسته! لیوانهای ما پره! پر از عدم بخشایش خودمون و دیگران! حالا می خوایم تمرین کنیم تا ببخشیم. تمرین بخشایش 1 _ این تمرین رو در وقت مناسبی انجام بدین که فرصت کافی داشته باشین.چند تا ورق سفید بگذارید مقابلتون. باز هم یه مهمونیه! گوشی تلفنتون رو خاموش کنین.شمع و عود روشن کنین. یه معاهده ی بزرگ قراره بسته بشه! می تونین شکلات و شیرینی هم بگذارین! (جدی میگم) اگه دوست دارین ، یه موسیقی آروم هم برای خودتون بگذارین. بالای صفحه تون بنویسین: خدایا! من همه ی این ها رو می بخشم..این یه عهد نامه است بین من و تو. چون گفتی اگر ببخشم، بخشیده میشم! اگر هم کسی بینشون هست که احساس می کنم کاملا" نمی تونم ببخشمش، از تو می خوام به عنوان وکیل من، اون رو ببخشی!و کمکم کنی تا من ببخشمش! خدایا! من همه رو به تو می سپرم! من به تو توکل می کنم!( فراموش نکن معنای توکل همینه! کسی را وکیل خود قرار دادن!) اون وقت شروع کنید! از دوران بچگی تا حالا. هر کسی رو که بهتون بدی کرده یا به هر دلیلی یه زمانی ازش ناراحت شدید ، رو بنویسید.نگید من همه رو بخشیدم! اگه بخشیده بودین، الان اسمشون و مشخصات خودشون و همه ی کارهایی که کردن، یادتون نمی اومد! همه رو بنویسید. حتی مسایلی که الان به نظرتون کوچک و بی اهمیت می یاد.ته نوشته هاتون بنویسین: این ها و همه ی کسانی رو که به یاد نمی آرم یا خبر ندارم که به من بدی کردند، همه را می بخشم و آزاد می کنم. تمرین بخشایش 2 _ باز همون فضای قبل رو آماده کنین.اما این بار بالای صفحه تون بنویسین: این ها کسانی هستند که من احساس می کنم بهشون بدی کردم. خدایا! از تو می خوام بهشون کمک کنی تا من رو ببخشن.اگه نمی تونن، تو به وکالت و نیابت اون ها، من رو ببخش! من به تو توکل می کنم! بعد شروع کنید و هر کسی رو که به یاد آوردین، بنویسین. تهش بنویسید: اینها به علاوه ی کسانی رو که من به یاد نمی آرم یا نفهمیدم که رنجوندمشون! تمرین بخشایش 3 _این تمرین رو، فقط در باره ی کسانی که ازشون کینه دارید و هنوز وقتی بهشون فکر می کنید، عصبانی می شید ، انجام بدید. این تمرین رو فقط یک بار در باره ی هر فردی می تونید انجام بدید. یک جای راحت در تنهایی بنشینید، اگه عکسی از طرفتون دارید، بگذارید مقابلتون. در غیر این صورت، اگه وسایلی مربوط به اون دارید، مقابلتون بگذارید.در غیر این صورت فقط مجسم کنید که اون شخص روی یک صندلی مقابل شما نشسته و دهنش رو با یک دستمال بستن و اون قادر نیست به شما جواب بده. حالا هر احساس بدی رو که بهش دارین، با تمام دلخوری ها و عصبانیت هاتون بهش بگید. هر چیزی که دوست دارین! حتی می تونین باهاش دعوا کنین! ( فقط همین یه بار اجازه دارین ماند تولید کنین! اون هم به خاطر این که با بیان این ماند ها ، اون ها رو از جایی که در درونتون، مخفی کردین،بیرون می ریزید و آزاد می شید.) وقتی همه ی حرفهاتون رو بهش زدید، اون وقت اسمش رو در لیست بخشایش بنویسین. راستی اگه با نوشتن راحت ترید، می تونید همه ی این ها رو براش بنویسید. نکته ی مهم: استاد من می گفت بخشایش یک امر درونیه و بیرونی نیست. پس لزومی نداره همین الان گوشی تلفن رو بردارین و به همه اعلام کنید که اون ها رو بخشیدید! فراموش نکنین ، شما با بخشیدن دیگران، به کسی لطف نمی کنید ، غیر از خودتون! پس از کسی طلبکار نشید! یادتون باشه با بخشیدن هر کسی دارین یه زنجیر رو از پای خودتون باز می کنین! وقتی کسی به شما یک ضربه ی چاقو می زنه، فقط یک بار این کار رو انجام داده! اما ما با نبخشیدن اون ، و فکر کردن دائمی به کار اون، در اصل در هر لحظه، یک بار به خودمون چاقو می زنیم! نکته ی مهم: برای بخشیده شدن هم خیلی خوبه از دیگران طلب حلالیت کنید، اما استاد من می گفت فعلا" هیچ لزومی نداره با گل و شیرینی به دیدن صد نفر برید و تقاضای بخشش کنید. اول بهتره به همین تمرین ها بسنده کنید و باور کنید که چون انرژی از بین نمی ره و فقط تغییر شکل می ده پس روح طرف مقابل شما، انرژی شما رو دریافت می کنه و عمل بخشایش انجام میشه. اون می گفت اگه کسی رو به این صورت ، واقعا ، بخشیدید، تعجب نکنید اگه فرداش بهتون تلفن کرد و عذر خواهی کرد! نکته ی مهم: تکنیک های بخشایش، رو هر چند روز یک بار انجام بدید تا به حل شدن گره های انرژیتون کمک کنید. و مهم ترین تمرین بخشایش: در همون فضای روحانی، در خلوت خودت، روی صفحات کاغذ، بنویس :خدایا ، من خودم رو می بخشم و آزاد می کنم به خاطر....( اون وقت تک تک کارهایی رو که به خاطرش یک عمر خودت رو شماتت کردی بنویس و به نام نامی خداوند که بخشنده و مهربانه، خودت رو ببخش! ( بر خلاف تصور، این سخت تر از همه ی تمرین های بخششه و بیشتر از همه احتیاج به تکرار داره!) یادت باشه بینشی که الان نسبت به زندگی داری ، نتیجه ی همه ی اشتباهاتیه که تا حالا مرتکب شدی.اگه یک روز از زندگیت یک شکل دیگه میشد، شاید هرگز در این لحظه در حال خوندن این مطالب نبودی! شاید هرگز آگاهی الانت رو نداشتی! پس به خودت یاد آوری کن که در هر زمان بر اساس میزان آگاهیت در اون زمان رفتار کردی.آگاهی هم مثل لباس میمونه. لباس 10 سالگیت، برازنده ی اون سن بوده! پس خودت رو به خاطر لباس 10 سالگیت (آگاهی کوچکت که باعث اشتباهت شد)شماتت نکن! پروردگار من! کمکمان کن تا به نام نامی تو، خودمان و دیگران را ببخشیم و آزاد کنیم! آمین!

دوستان با اراده دعا کنید منم پشتکار داشته باشم بتونم مداوم تمریناتو انجام بدم متاسفانه با این دوره فقط تونستم سه روز همراه باشم بقیش درگیر مسائل خونه شدم وقت نکردم تمریناتو انجام بدم هر چند که وقتشو دارم دل و دماغشو ندارم!!! خیلی بی انرژی شدم ممنون میشم واسم انرژی +++++++ بفرستین خیلی نیاز دارم ممنون